Қанда – гипоксемия, гиперкапния, респираторлық алкалоз анықталады.

Дата: 2025-06-14; Просмотры: 1

Оценка:

0.00 из 5.00 — оценок

Скачиваний: 0

Скачать

Өкпе шеменінің (ісінуінің) клиникасы. Жүрек тұншықпасынан айырмашылығы өкпе шеменінде үдемелі тұншықпа ұстамасымен қатар жөтел және ақ немесе қызғылт түсті қақырық бөлу болады. Тыныс алу шулы болып келеді, тынысты ішке алған және сыртқа шығарған кезде бұрқылдаған сырылдар алыстан естіліп тұрады. Науқас адам өте тынымсыз күйде болады, оны өлім үрейі билейді. Науқастың төсектегі қалпы ортопноэ. Салқын цианоз анықталады. АҚҚ басында көтерілуі мүмкін, бірақ ұзаққа созылған өкпе шеменінде АҚҚ түсіп кетеді. Өкпеде әуелі крепитация естіледі, кейін ол ұсақ көпіршікті ылғал сырылмен ауысады, кейін орташа – және ірі калибрлі ылғалды сырылдар өкпенің түгел үстінен естілетін болады.

Рентгенологиялық тексергенде альвеолаларды сұйықтық толтыратындықтан біркелкі емес көлеңке көрінеді, ол өкпе алаңының 2/3 бөлігін алып жатады, түрі көбелек қанаттарына ұқсас көлеңке болып көрінеді.

Артериялық гипоксемия анықталады, оған басында қосымша гипокапния қоса кездеседі (гипервентиляция нәтижесінде), кейін процесс асқындаған кезде гиперкапния анықталады.

Жедел сол қарыншалық әлсіздікті тыныс тұншықпасынан, ӨАТЭ-нан, пневмониядан ажырата білу керек.

Жүрек және тыныс тұншықпаларының айырмашылық белгілері 34-кестеде келтірілген.

34-кесте

Жүрек және тыныс тұншықпасының екшеу-іріктеу диагнозы

Емі. Шұғыл көмек көрсетіледі:

1. Науқас адамға аяғын төмен түсіріп, төсекте отырған қалып беру керек (жүрекке оралатын қан көлемін азайтып, оған түсетін күшті азайтады).

2. Маска арқылы 100% оттегін 6-8 л/мин. жылдамдығымен беріп, оксигенация жасау (көпіршік басушы заттармен – этил спирті, антифомсилан қосып берген жөн). Өкпе шемені үдей түскенде (өкпенің барлық бетін ірі көпіршікті сырыл басқанда) интубация жасап, өкпені жасанды желдетуге көшеді. Альвеола ішілік қысымды көбейтіп, транссудацияны азайту үшін тынысты сыртқа шығарар кезде оң мәнді қысым жасау керек.

3. Тыныс алу орталығының шектен тыс активтілігін тежеу үшін морфиннің 2-5 мг венаға егу керек.

4. Айналымдағы қан көлемін азайту үшін, веналарды кеңіту үшін, жүрекке оралатын веналық қан көлемін азайту үшін фуросемидтің 40-100 мг венаға егеді.

5. АҚҚ көтеру үшін кардиотониялық препараттарды (добутамин, допмин 2-3 мкг/мин. жылдамдығымен венаға тамшылатып жібереді) егеді. Жедел миокард инфарктісі болмаса, жүрек гликозидтері қолданылады.

6. Систолалық қан қысымы с.б. 100 мл жоғары жағдайда артқы жүктемені азайту мақсатында натрий нитропрусиді 20-30 мкг/мин. жылдамдығымен (арнайы дозатор қолданып) өкпе шемені жойылғанға дейін егеді. Натрий нитропруссидінің орнына венаға нитроглицерин егуге болады.

7. Бронхоспазмды азайтып, бүйрек қан айналысын жақсарту үшін эуфиллиннің 240-480 мг венаға егеді.

8. Жүрекке оралатын қанды азайту мақсатында аяқ-қолдың үшеуіне веналық қан ағысын тоқтататын жгут (турникет) салу керек.

9. Өкпе шеменінің себебіне байланысты жүргізілетін арнайы ем:

а) артериялық гипертония фонындағы өкпе шеменінде:

1) ганглиоблокаторлар

2) перифериялық артериодилататорлар (натрий нитропрусиді – 5 мг)

3) тұзақты диуретиктер (фуросемид), қан жіберу, сүлгі салу

4) кальций антагонистері мен ААФ ингибиторларын (коринфар, капотен) тіл астына салу

б) жедел миокард инфарктісінде:

1) нитроглицерин

2) тұзақты диуретиктер

в) жүректің митральдық ақауларында:

1) тұзақты диуретиктер

2) перифериялық вазодилататорлар (нитроглицерин)

Жүргізілген емнің тиімділік критерийлері:

1) Айдалма қан фракциясы > 30%;

2) Орталық вена қысымы с.б. 10-12 мм-нен жоғары болмауы керек (қалыпты күйде с.б. 4-8 мм);

3) Өкпе артериясын катетерлегенде анықталатын өкпе артериясының тығындалу қысымы с.б. 18 мм жоғары болмауы керек.

Кардиогендік шок («Миокард инфарктісін» қараңыз).

Оңқарыншалық жедел жүрек әлсіздігі.

Оңқарыншалық жедел жүрек әлсіздігі немесе жедел өкпе-текті жүрек - өкпе тамырларының обструкциясында өкпе артериясындағы қан қысымының кенет көтеріліп кеткенінен дамитын клиникалық синдром. Ол бірнеше минут, сағат немесе күн мөлшерінде дамиды.

Этиологиясы және патогенезі. Оңқарыншалық жедел жүрек әлсіздігінің себептері:

1) Өкпе артериясының тромбоэмболиясы

2) Майлы, газды немесе ісіктік эмболия

3) Клапанды пневмоторакс, пневмомедиастенум

4) Өкпе инфарктісі

5) Толық пневмония

6) Тыныс тұншықпасының ауыр түрі, тұншықпа күй

7) Өкпенің рактік лимфангиті

8) Орталық және шеткі генезді гиповентиляция (ботулизм, полиомиелит, миастения)

9) Өкпе артериясының артерииттері

10) Өкпе резекциясы

11) Өкпенің ауқымды ателектазы

12) Плевра қуысында сұйықтықтың тез жиналуы (гемоторакс, экссудатты плеврит, сұйықтықтың плевра қуысына қате қойылған бұғана асты катетер арқылы енуі)

13) Қабырғаның көптеген сынығы, төстің сынуы

Оң қарыншалық жедел жүрек әлсіздігі дамуының қатерлі факторлары:

1) Аяқтың терең веналарының тромбофлебиті

2) Операциядан немесе босанудан кейінгі кезең

3) Бронх-өкпе патологиясы

Көрсетілген себептердің бәрінде жедел өкпе артериясының гипертензиясы пайда болады. Оның нәтижесінде оң жақ қарынша қанды қан айналымының кіші шеңберіне айдау қабілетін азайтады немесе ол қабілетінен айырылады. Оңқарыншалық жедел жүрек әлсіздігі дамиды. Оң жақ қарыншаның систола кезінде толық босамауы оның дилатациясын тудырады, соңғы диастолалық қысым (СДҚ) көтеріледі, оның өзі қанның жүрекке келер жолдарында қан іркілісін тудырып, оң жақ жүрекшедегі, шеткі веналардағы және капиллярлардағы қан қысымын көтереді. Бұл жағдайда сұйықтық капиллярлардан тіндерге көшеді (трансудация), ісік пайда болады және қанның тиімді алмасуы азаяды. Сонымен қатар, өкпе-жүрек, өкпе-тамыр және өкпе – коронарлық артериялар рефлекстері бой көрсетіп, оның нәтижесінде АҚҚ түсіп кетеді, коронарлық қан айналысы бұзылады.

Ауыр бронхоспазм және басқа факторлар жедел тыныс жетіспеушілігін тудырады.

Клиникасы. Аурудың клиникасы кенеттен бой көрсетеді, бірнеше минут немесе сағат (сирек күн) ішінде пайда болады. Ауыр ентігу, тұншығу және кеуденің ауыруы пайда болады. ӨАТЭ – бүйірдің ауыруы тыныс алумен байланысты болады (жиі қан қақыру қоса кездеседі). Бауыр өскендіктен оң жақ қабырға асты күшті ауырады. Бұл шағымдармен бірге науқас адамды өлім үрейі билейді. Айқын цианоз, акроцианоз, мойын веналарының ісінуі көрінеді.

Тыңдағанда себеп ауруға тән симптомдар естіледі.

АҚҚ коллаптойдты күйге дейін төмендейді және 100-160/мин. деңгейінде тахикардия болады (айдалма қан көлемінің азаюы). Жүректі тыңдағанда - өкпе артериясының үстінде ІІ тонның акценті, кейде үшжарма қақпақ кемістігіне тән систолалық шу және шоқырақ ырғағы естіледі.

Жүрек солқылы күшейген, жиі аритмия (жүрекшелік және қарыншалық экстрасистолия, жыбыр аритмиясы) анықталады.

Оң қарыншалық жедел жүрек әлсіздігі баяулау дамыған кезде (бірнеше күн ішінде) бауырдың өскен белгілері, гидроторакс, гидроперикард, асцит және шеткі ісіктер белгілері пайда болады. Бұл белгілермен қатар, негізгі аурудың белгілері болады.

Қосымша тексерулер.

Рентгенологиялық тексергенде пневмоторакс, плевра қуысында сұйықтық, толық пневмония, өкпе ателектазасының белгілері анықталады.

Өкпе тамырларының ангиографиясы тромбтың орнын анықтауға көмектеседі.

ЭКГ-да:

1) Жедел өкпе-текті жүрек белгілері анықталады: ІІ, ІІІ, avF, V₁ – V₂ тіркемелерінде терең Q тісшесі және теріс мәнді Т тісшесі, V_1-3 тіркемелерінде R амплитудасының өсуі; стандартты және кеуде тіркемелерінде ST сегментінінің депрессиясы.

2) Жүректің оң жақ бөліктерінің гипертрофиясының және оларға қоса шектен тыс күш түсу белгілері: жүректің электр өсінің оңға ығысуы, І стандартты, V₅ – V₆ тіркемелерде терең S тісшесі; avR тіркемесінде биік R тісшесі; ауыспалы зонаның солға ығысуы; P-pulmonale; Гис будасы оң сабағының толық немесе жартылай блокадасы.

3) Ырғақ бұзылыстары (экстрасистолалар, жүрекшелер фибрилляциясы).

Емі. Басты емі – этиотропты ем. Симптоматикалық ем гипоксия мен ацидозды түзеуге, гиперволемияны бақылауға және оң жақ қарынша әлсіздігін түзеуге бағытталған. Қолданылатын емдер:

1) Оксигенация. Ауа – оттегі қоспасында оттегінің концентрациясы 90% жоғары болмауы керек, себебі көптеген ауру адам оттегіне сезімтал болып келеді.

2) Сұйықтық жиналғанда диуретиктер береді.

3) Гематокрит деңгейі 50-60 жоғары болғанда қан жіберу.

4) Сол қарыншалық жүрек әлсіздігінде жүрек гликозидтерін қолданады.

5) Тамырлардың облитерациялы аурулары мен өкпе фиброзында – вазодилататорлар тағайындалады.

Созылмалы диастолалық жүрек әлсіздігі

Диастолалық жүрек әлсіздігі деп сол жақ қарыншаның гипертрофия, фиброз немесе инфильтрация нәтижесінде босаңсуының және қанмен толуының бұзылып, ондағы соңғы диас-толалық қан қысымы көтеріліп, жүрек әлсіздігі белгілерінің пайда болуын айтады. Диастолалық жүрек әлсіздігі барлық жүрек әлсіздігінің 20-30% құрайды.

Этиологиясы және патогенезі. Диастолалық жүрек әлсіздігінің себептері:

1) ЖИА

2) Гипертрофиялық кардиомиопатия

3) Жүрек амилоидозы

4) Артериялық гипертензия

5) Жүректің клапандық ақаулары

6) Констрикциялы перикардит

7) Қант диабеті

Сол жақ қарыншаның серпінділігі (икемділігі) азайып, оның қанмен толуы нашарлағанда соңғы диастолалық қысым көтеріліп, ол айдайтын қан көлемі азаяды. Мұның нәтижесінде сол жақ жүрекшедегі және кіші қан айналымы шеңберіндегі қысым көтеріледі. Кейін оң қарыншалық жүрек әлсіздігі дамуы мүмкін.

Клиникасы. Диастолалық жүрек әлсіздігінің міндетті белгілеріне жатады:

1) Созылмалы жүрек әлсіздігінің белгілері – сол жақ жүрекшедегі қысым көтерілуінің белгілері: күш түскенде ентігу, ортопноэ, шоқырақ ырғағы, өкпедегі сырылдар, өкпе шемені.

2) Сол жақ қарыншаның қалыпты жиырылуының немесе оның жиырылуының аздап төмендеуі белгілері (Эхо-КГ мәліметтеріне қарап анықталады): айдалма қан фракциясы 45% төмен емес; сол жақ қарыншаның ішкі диастолалық мөлшерінің индексін дене бетінің М² есептегенде 3,2 см/м² төмен, сол қарыншаның соңғы диастолалық көлемінің индексі дене бетінің М² есептегенде 102 мл/м² төмен.

3) Сол жақ қарыншаның патологиялық босаңсу және қанға толу белгілері, сол жақ қарыншаның қалыпты емес диастолалық керілу белгілері (ЭхоКГ және жүрек қуыстарын катетерлеу мәліметтері): сол қарыншаның изоволюмиялық босаңсу уақыты 92 мс жоғары (30 жасқа дейінгілер үшін), 100 мс жоғары (30-50 жастағылар үшін), 105 мс жоғары (50 жастан жоғарылар үшін); Е шыңы амплитудасының А шыңы амплитудасына қатынасы 1 төмен (50 жастан төмендегілер үшін), 0,5 төмен (50 жастан жоғарылар үшін); сол жақ қарыншаның соңғы дистолалық қысымы с.б. 16 мм жоғары немесе өкпе капиллярларының тығындалуының орташа қысымы с.б. 12 мм жоғары (жүрек қуыстарын катетерлеу мәліметтері).

Емі.

1. Созылмалы систолалық жүрек әлсіздігін емдегендей дәрісіз емдеу әдістерін қолдану керек: ас тұзын қабылдауды азайту, сұйықтық көлемін шегеру, дене қызметімен тиімді шұғылдану.

2. Дәрімен емдеу әдістері:

а) b-Адреноблокаторлар – ЖЖС азайтады, диастоланы ұзартады.

б) Баяу кальций каналдарының блокаторлары (верапамил, дилтиазем) ГКМП қолданы-лады, b-блокаторларындай әсер етеді.

в) ЖИА болса нитраттарды сақтықпен қолданады (алғы жүктемені шамадан тыс түсіріп жіберіп, гипотензия тудыруы мүмкін).

г) ААФ ингибиторлары сол жақ қарынша гипертрофиясын азайтады және оның босаңсуын жеңілдетеді.

д) Жүрек гликозидтерін диастолалық жүрек әлсіздігінде қолдануға болмайды (қарсы көрсетпе), себебі олар сол жақ қарыншаның диастолалық босаңсуына қарсы әсер етеді. Оң мәнді инотропты дәрілерді (оның ішінде гликозидтерді) тек қосымша систолалық жүрек әлсіздігі болған жағдайда қолданады.

Созылмалы систолалық жүрек әлсіздігі

Созылмалы систолалық жүрек әлсіздігі (ССЖӘ) – күш түскенде (кейін тыныш күйде) болатын ентігумен, тез шаршаумен, шеткі ісінулермен және жүрек қызметінің тыныш күйде бұзылуы белгілерімен (мыс. аускультациялық белгілер, Эхо-КГ мәліметтері) сипатталатын клиникалық синдром.

ССЖӘ тұрғындардың 0,4-2% ауырады. Жас өскен сайын оның жиілігі көбейе түседі.

Этиологиясы және патогенезі.

ССЖӘ басты себептері:

А. Айдалма қан көлемі аз ССЖӘ:

І. Миокардтың зақымдануы:

- ЖИА (инфарктан кейінгі кардиосклероз, созылмалы миокард ишемиясы);

- Кардиомиопатиялар

- Миокардиттер

- Улы әсерлер (алкаголь, доксорубицин)

- Инфильтрациялы түзілістер (саркаидоз, амилоидоз)

- Эндокриндік аурулар

- Қоректену бұзылыстары (В₁-витаминінің жетіспеушілігі)

ІІ. Миокардқа шамадан тыс күш түсу:

- Артериялық гипертензия

- Жүректің ревматизмдік ақаулары

- Іштен туа болатын жүрек ақаулары

ІІІ. Аритмиялар:

- Қарыншаүстілік және қарыншалық тахикардиялар

- Жүрекшелер фибрилляциясы

Б. Айдалма қан көбейген ССЖӘ:

- Анемиялар

- Сепсис

- Артериовенозды фистула

Қауіпті факторлар: - Науқас адамның дәріден бас тартуы;

- Теріс мәнді инотропты әсері бар дәрілерді беру;

- Миокардтың метаболизмдік қажеттілігін күшейтетін күйлер: тиреотоксикоз, жүктілік және басқалары;

- Дене массасының артық болуы;

- Жүрек пен тамырлардың созылмалы патологияларының болуы (АГ, ЖИА, жүрек ақаулары т.б.).

Жүрек әлсіздігінің негізгі патогенетикалық механизмі метаболизм өзгерістерінің нәтижесінде туындайтын жүректің жиырылу функциясының бұзылуы (миокард жетіспеушілігі). Бұл заңдылыққа жатпайтын механизмдерге перикард қуысында көлемі ауқымды сұйықтық болу, перикард беттерінің бір-біріне жабысып қалуы (механикалық кедергіге байланысты жүректің диастолалық босаңсуы бұзылады), миокардтың ауқымды ауданының қанмен қамтамасыз болуының тоқтауы (миокард инфарктісі) және клапан жармасы мен хорданың үзілуі (жүрекке жедел күш түсу).

Миокард жетіспеушілігінің даму механизмі әр ауруда әр түрлі болып келеді. Жүрек ақауларында, артериялық гипертензияда және өкпе артериясының гипертензиясында жүрек әлсіздігі дамуының алдында миокард гиперфункциясы мен жүрек камералары миокардының гипертрофиясы пайда болады. ЖИА-да миокард жетіспеушілігі қызмет ететін кардиомио-циттер санының азаюына байланысты (некроз, апоптоз, гибернация т.б.) дамиды. Улы әсер болғанда миокард жиырылуының бұзылуы кардиомиоциттердегі дистрофиялық және некробиоздық өзгерістермен байланысты болады.

Жүрек әлсіздігінің клиникалық белгілерінің алдында систолалық және диастолалық дисфункция кезеңдері болады немесе бұл екі фаза кезеңі бір мезгілде байқалады.

Миокардтың систолалық дисфункциясы кардиомиоциттер санының азаюы және сақталған кардиомиоциттерде болатын дистрофиялық өзгерістердің (макроэргиялық қосындылар ресинтезінің азаюы, жиырылатын белоктардың энергияны дұрыс пайдаланбауы) салдарынан пайда болады.

Қызмет етіп тұрған кардиомиоциттер санының азаюы мен сақталған кардиомиоциттердің дистрофиясы жүректің тиісті камерасы миокардының жиырылу белсенділігін бұзып, соңғы диастолалық көлем мен соңғы диастолалық қысымның көбеюін тудырады. Сонымен қатар, систола кезінде бұрын шет тұрған кардиомиоциттерге түсетін күшті өсіреді. Кардиомиоциттердің шамадан тыс керілуі мен систолалық шамадан тыс күш түсу кардиомиоциттердің гипертрофиясын дамытады.

Миокардтың орташа дәрежелі гипертрофиясы әрі қарай үдей түскенде ең тиімді компенсаторлық фактордан жүрек әлсіздігінің дамуына жағдай жасайтын факторға айналады. Оның себебі өте күшті миокард гипертрофиясында кардиомиоциттің өте шиіленіскен (шамадан тыс күш түскен) жағдайда (бұл ақырында компенсацияның бұзылуын тудырады) және коронарлық қан ағысының тиісті өсуі жоқ жағдайда (миокардтың қанмен қамтамасыздығының салыстырмалы жетіспеушілігі) жұмыс істейтіні. Ауқымды гипертрофия миокард қабырғасының диастола кезінде босаңсуына анағұрлым кедергі тудырады, оның нәтижесінде жүректің сәйкес камерасының қанмен толуы азаяды. Жүрек әлсіздігінің дамуына гипертрофиямен қоса кездесетін кардиосклероз да көмектеседі.

Бұл механизмдердің бәрі миокардтың жиырылуын әлсіретеді. Миокард жиырылуының нашарлауы жүректің тиісті камераларының ішіндегі қаннан босауын төмендетеді, ол соңғы диастолалық көлемді көбейтеді. Пайда болатын орташа дәрежелі дилатация компенсаторлық механизм болып табылады, себебі кардиомиоциттердің созылуы миокардтың жиырылу қасиетін күшейтеді. Бірақ бұлшық ет талшықтарының керілуі шамадан шығып кетіп, миокард жиырылуын нашарлата түседі.

Қарынша қуысының ұлғаюы әдетте жүрек қуысының түрін де өзгертеді – ол элипс тәрізді түрден сфера (шар) тәрізді түрге көшеді (жүрек қалпының өзгеруі) – ремодельдену бой көрсетеді. Бұл жағдайда миокардтың әр зонасының жиырылу реті бұзылып, миокардқа түсетін күш бірдей бөлінбейді.

Миокардтың диастолалық дисфункциясының басты механизмі оның гипертрофиясы және гипертрофияға қоса кездесетін кардиосклероз. ЖИА-да диастолалық дисфункция миокард ишемиясымен байланысты. Перикардит пен рестрикциялы кардиомиопатияда қарыншалар диастоласы кардиомиоциттердің функциональдық белсенділігі өзгерісінің жоқтығынан бұзылады.

Систолалық та, диастолалық та дисфункция жүректің систолалық қан көлемін азайтады.

Айдалма қан көлемінің азаюы нәтижесінде көптеген мүшелер мен тіндердің гипоперфузиясы дамиды, олардың ішіндегі ең маңыздылары жүректің, бүйректердің және шеткі бұлшық еттердің перфузиясының төмендеуі («Созылмалы систолалық жүрек әлсіздігінің патогенезі» схемасын қараңыз).

Жүректің қанмен қамтамасыз болуының азаюы симпатикалық нерв жүйесін белсендіреді, ол тахикардия және артериолдардың, прекапиллярлардың және венулалардың констрикциясын тудырады. Басында бұл гипоперфузияны азайтады, кейін артқы жүктемені күшейтетін факторға айналады.

Бүйрек перфузиясының азаюы ренин – ангиотензин – альдостерон жүйесінің активтілігін күшейтеді.

Ангиотензин – ІІ және альдостерон өндірілуінің артуы вазоконстрикцияны күшейтеді (артқы жүктеме көбеюі) және натрий мен судың бүйрек өзекшелеріндегі реабсорбциясын күшейтіп, айналымдағы қан көлемін көбейтеді (алдыңғы жүктеме көбеюі) және ісінулер тудырады.

Симпатикалық – адренал жүйесі мен ренин – ангиотензин – альдостерон жүйесінің белсенділігінің артуы антидиуретикалық гормон секрециясын көбейтеді, оның өзі өз кезегінде бүйректің дистальды өзекшелерінде судың реабсорбциясын күшейтеді және айналымдағы қан көлемінің әрі қарай көбейе түсуін тудырады.

Созылмалы систолалық жүрек әлсіздігінің патогенезі

Миокард функциясының нашарлауы

¯

Айдалма қан көлемінің азаюы

¯

Перфузияның азаюы

¯

Жүректе Бүйректе Бұлшық еттерде

¯ ¯

Симпатикалық нерв Лактат жиналуы,

жүйесін стимуляциялау атрофия

¯ ¯

Перифериялық вазо- Ренин, ангиотензин-ІІ концен- Шаршағыштық

констрикция трациясының көбеюі

¯ ¯

Шеткі кедергінің Альдостерон концентрация-

күшеюі сының көбеюі

АДГ­

¯

Жүрекке түсетін артқы Na иондары мен суды ұстау Ісіну

жүктеменің артуы

Плазма көлемінің көбеюі

¯

Артқы жүктеменің көбеюі

Көрсетілген жүйелердің активті күйге келуі процестің алдында компенсаторлық роль атқарады, кейін олар жүректің ремодельденуінің күшейе түсуіне көмектеседі. Сонымен қатар, катехоламиндер мен ангиотензин – ІІ концентрациясының көбеюі жүрекке тура улы әсер етеді, кардиомиоциттер апоптозын сергітеді, кардиосклероздың үдей түсуін тудырады, b₁-адренорецепторларға сезімталдықты азайтады. Бұл өзгерістер екінші ретті миокардтың жиырылу функциясын әлсіретеді.

Жүрек әлсіздігінде қанда артериолдар тонусын күшейтетін эндотелин – І, кардиомиоциттер мен қаңқа бұлшық еттеріне улы әсер ететін туморнекроздаушы фактор - a, антидиурездік фактор, тағы да басқа биологиялық активті заттар көбейеді.

Шеткі бұлшық еттер перфузиясының әлсіреуі оларда аяғына дейін тотықпаған метаболизм өнімдерінің жиналуын тудырады, мұның өзі гипоксемиямен қоса шаршағыштық тудырады.

Классификациясы. Қазіргі кезде дәрігердің көпшілігі екі классификацияны қолданады:

1) 1935 ж. Н.Д.Стражеско мен В.Х.Василенко ұсынған және ХІІ Бүкілодақтық терапевтер съезі қабылдаған классификация;

2) Нью – Йорк Жүрек Бірлестігі ұсынған жүрек әлсіздігінің классификациясы (NYHA, 1964).

Н.Д.Стражеско және В.Х.Василенко классификациясы (1935).

І сатысы – бастапқы, бүркеме саты, күш түскен кезінде ентігу, тахикардия, тез шаршағыштық белгілерінің пайда болуымен сипатталады; бұл белгілер күш түсу тоқтағаннан кейін сау адамдармен салыстырғанда анағұрлым баяу жойылады.

ІІ сатысы – дене қызметіне қабілеттіктің орташа төмендеуі, болмашы күш түскенде сәйкес емес ентігу мен тахикардияның пайда болуымен сипатталады. ІІ саты екі кезеңге бөлінеді:

ІІ сатының А кезеңі – жүректің сол жағының немесе оң жағының әлсіздігінің (жетіспеушілігінің) белгілері бой көрсетеді (қанның кіші немесе үлкен қан айналымы шеңберінде іркілуі).

ІІ сатының Б кезеңі – бивентрикулярлық жетіспеушілікпен, қан іркілуінің екі шеңберде де болуымен сипатталады.

ІІІ сатысы – гемодинамиканың ауыр бұзылуымен, мүшелерде қайтымсыз қан іркілісі өзгерістерінің дамуымен және жалпы дистрофиялық өзгерістермен, кейде титықтап жүдеумен сипатталады.

Нью – Йорк Жүрек Бірлестігінің классификациясы (1964)

Төрт функциональдық класты бөледі:

І функциональдық класс – жүрек әлсіздігінің белгілері жоқ. Әдетте түсетін күш шектелмеген; сол жақ қарынша гипертрофиясы бар; тыныш күйде және күш түскенде ЖИ қалыпты күйде, күш түскенде сол жақ қарыншаның соңғы диастолалық қысымы мен соңғы диастолалық көлемі көбейеді.

ІІ функциональдық класс – дене қызметі аздап шектелген: тыныш күйде науқастың көңіл-күйі қанағаттанарлық, бірақ әдетте түсетін күш тез шаршауды, жүрек соғуын, ентігу немесе ауырсынуды тудырады. ЖИ тыныш күйде қалыпты мөлшерде; сол жақ қарыншаның соңғы диастолалық қысымы мен соңғы диастолалық көлемі тыныш күйде жоғарылаған.

ІІІ функциональдық класс – дене қызметі анағұрлым шектелген: тыныш күйде көңіл-күй қанағаттанарлық, бірақ деңгейі әдеттегіден төмен күштің түсуі клиникалық симптомдар пайда болуын тудырады. ЖИ тыныш күйде қалыпты болып қалуы мүмкін, бірақ күш түскенде азаяды; сол жақ қарыншаның соңғы диастолалық қысымы мен соңғы диастолалық көлемі тыныш күйде және күш түскенде жоғары деңгейде; өкпе артериясындағы қысым және веналық қысым жоғарылаған.

IV функциональдық класс – ешқандай дене қызметін орындау мүмкін емес, жүрек әлсіздігінің белгілері тыныш күйде анықталады, шамалы күш түскенде күшейе түседі. Кахексия, ой қызметінің нашарлауы, олигурия, гипотония болады; гемодинамика анағұрлым бұзылған. ЖИ тыныш күйде төмендеген, шеткі тамырлық кедергі, сол жақ қарыншаның соңғы диастолалық қысымы, өкпе артериясының қысымы, веналық қысым анағұрлым көтерілген.

Бұл классификацияны Н.Д.Стражеско және В.Х.Василенко классификациясымен салыстырғанда шамамен мынандай қатынасты байқауға болады: І ФК – І сатыға, ІІ ФК – ІІ А сатыға, ІІІ ФК – ІІ Б сатыға, IV ФК – ІІІ сатыға сәйкес келеді.

Клиникасы. Науқас адамның басты шағымдары: ентігу, тұншықпа ұстамасы, жүректің жиі соғуы, тез шаршау, диспепсиялық шағымдар (жүрек айну, құсу және басқалары), оң жақ қабырға асты мен эпигастрий аймағының ауыруы, іштің өсуі, ісіну.

Ентігу жүрек әлсіздігінің алғашқы сатысында денеге күш түскенде пайда болады, ауыр жүрек әлсіздігінде – тыныш күйде байқалады. Науқас адамның қайсы бірінде ентігу ауру адамның жатқан қалпында пайда болады және отырған қалыпқа көшкенде азаяды. Ентігу жүректің сол жақ бөлігінің әлсіздігінде туындайды, оның негізін өкпе капиллярларындағы қысымның көтерілуі (өкпеде қанның іркілуі) құрайды, мұның өзі сұйықтықтың интерстициальды тіннен капиллярдың вена жақ бөлігіне өтуіне кедергі тудырады. Бұл өзгерістердің нәтижесінде интерстициальдық сұйықтық көлемі көбейеді және өкпенің серпінділігі төмендейді, тыныс көлемі азаяды. Бұл өзгерістер ауа жолдарының диаметрін азайтып, бронх кедергісінің өсуіне жағдай туғызады. Ентігудің күшейе түсуіне гипоксемия, метаболизмдік ацидоз, қаңқа тыныс бұлшық еттерінің әлсіздігі және плевра немесе перикард қуысында сұйықтық болуы жағдай туғызады.

Тұншықпа ұстамасы науқас адамның горизонтальды қалпында пайда болады, тік қалпында азаяды. Оған қоса жөтел болады. Өкпеде сырылдар естіледі. Тұншықпа ұстамасы интерстициальдық ісінумен байланысты, соңғы өзгеріс өкпенің альвеолярлы ісінуіне көшуі мүмкін.

Жүректің жиі соғуы (тахикардия) компенсаторлық реакция ретінде ерте пайда болады, сау адамнан ерекшелігі денеге түскен күш тоқтағаннан көп кейін басылады. Тахикардия қуыс венасы сағалары керілуден туындайтын рефлекстің нәтижесінде пайда болады.

Тез шаршау және жалпы әлсіздік жүрек әлсіздігі бар науқастардың бәрінде кездеседі және қаңқа бұлшық еттерінің қанмен қамтамасыз етілуі нашарлағанда бой көрсетеді. Қаңқа бұлшық еттерінің қанмен жеткіліксіз қамтамасыздығы вазоспазм, катехоламиндердің, ангиотензин – ІІ, цитокиндердің (ісік некрозының факторы – TNF) жоғарғы концентрациясының бұлшық ет метаболизміне жағымсыз әсер ететінінен туындайды.

Денеге түсетін физикалық күшке төзімділік нашарлайды, себептері – жүрек әлсіздігінде дамитын гиподинамия мен бұлшық еттер атрофиясы.

Жүрек айну, құсу, тәбеттің төмендеуі түріндегі диспепсиялық шағымдар және іштің өсуі (асцит) қанның бауыр мен қақпа венасы жүйесінде іркілуінен болады.

Оң жақ қабырға асты мен эпигастрий аймағының ауыруы қан іркілгеннен бауырдың үлкейіп, глиссон капсуласын керетінінен пайда болады.

Созылмалы жүрек әлсіздігінде ісіну дененің төменгі бөліктерінен басталып, біртіндеп жоғары көтеріледі. Олар баяу пайда болады және баяу жойылады, сипап тексергенде тығыз болып келеді. Оларға қоса жиі аяқтарда трофикалық өзгерістер болады. Организмдегі клеткадан тыс сұйықтықтың мөлшері 5 л асып кеткенде ісіну пайда болады. Олардың пайда болуы шумақтық фильтрация жылдамдығы азайғандықтан натрий мен су реабсорбциясының күшеюімен, симпатикалық нерв жүйесі активтігінің артуымен, ангиотензин – ІІ және альдостерон концентрациясының көбеюімен байланысты. Ісінудің пайда болуының тікелей себебі – ұсақ шеткі тамырлар мен капиллярларда гидростатикалық қысымның көтерілуі мен гипоксемия нәтижесінде олардың қабырғасының өткізгіштігінің күшеюі.

Жалпы қарағанда ортопноэ, цианоз және ісінулер анықталады.

Созылмалы жүрек әлсіздігінде цианоздың пайда болуы гемоглобиннің оттегімен қанығуының азаюымен (оксигенацияның азаюы) және қан ағысының шетте баяулауымен (оттегін тіндерге берудің күшеюі және редуцияланған гемоглобиннің көбеюі) байланысты. Акроцианоз байқалады: құлақ қалқанының, ерін ұштарының, мұрын, саусақ ұштарының цианозы. Созылмалы жүрек әлсіздігінде «салқын цианоз» болады (тері мен аяқ-қолдың салқын болуы).

Кахексияның дамуы анорексиямен, асқазан-ішек жолындағы абсорбцияның бұзылуымен, бауырдың протеин синтездейтін функциясының бұзылуымен және қаңқа бұлшық еттерінің семуімен байланысты болады. Кахексия ауыртпалығы мен қандағы ісік некрозы факторы (TNF - a) деңгейінің арасында айқын байланыс болады.

Ортопноэ – ауыр ентігуді азайту үшін науқас адамның төсекте тұрып отыру қалпы. Ауру адамның жатқан қалпында өкпе капиллярларында сұйықтықтың жиналуы көбейіп, гидростатикалық қысымды өсіреді және ентігуді күшейтеді. Сонымен қатар, жатқан қалыпта диаф-рагма жоғары көтеріліп, тыныс алуды қиындатады.

Ісіну әуелі аяқ басында және тілерсекте, кейін сирақта пайда болады. Жатқан күйде ісіну бел аймағында пайда болады. Ісіну оң қарыншалық жүрек әлсіздігінің белгісі. Ауыр оң қарыншалық жүрек әлсіздігінде ісінумен қатар сұйықтық сірі қуыстарда жиналады: гидроторакс (жиі оң жақта), асцит, гидроперикард бой көрсетеді, өте ауыр жағдайда тері асты клетчаткада жайыла тараған ісіну – анасарка бой көрсетеді.

Мойын веналары ісінген, олардың солқылы, гепатоюгулярлық рефлюкс (Плеш симптомы) – бауырды басқанда мойын веналарының ісінуі, анықталады; бұл белгілер оң қарыншалық жүрек әлсіздігінің және үшжармалы қақпақтардың шартты кемістігінің (оң жақ қарыншаның шамадан тыс дилатациясында) белгілері.

Чейн-Стокстың периодтық тынысы тыныс орталығының қанның газ құрамының өзгерісіне сезімталдығының төмендеуінен пайда болады. Онда апноэ кезеңдері болады, ол кезеңдер кезінде артериялық қандағы оттегі азаяды да, көмір диоксидының мөлшері анағұрлым көбейеді.

Жүрек-тамыр жүйесі жағынан негізгі ауруға тән өзгерістер болады. Ауыр жүрек әлсіздігінде жүрек шектері кеңіген, жүрек тондары, көбіне І тон әлсіреген, патологиялық тондар (шоқырақ ырғағы), қос немесе үш жармалы қақпақтардың шартты кемістіктерінің белгілері, систолалық АҚҚ с.б. 100 мм төмен болуы анықталады. Пульстік қысым төмендеген, пульстің толықтығы төмендеген. Жүрек әлсіздігінің клиникалық белгілері оның сатысына тәуелді болады. Жүрек әлсіздігінің І сатысында – ауру белгілері (ентігу, тез шаршау және жүрек соғуы) денеге әдеттегі күш түскенде пайда болады, тыныш күйде жойылып кетеді. ІІ А сатысында – онша айқын емес белгілер болады. Сол қарыншалық жүрек әлсіздігі қанның кіші қан айналымы шеңберінде жиналуымен сипатталады: күш түскенде инспираторлық ентігудің пайда болуы, түнгі ентігу ұстамалары, тез шаршағыштық. Оң қарыншалық жүрек әлсіздігінде қан іркілуі қан айналымының үлкен шеңберінде қалыптасады – оң жақ қабырға астының ауыруы, диурездің азаюы, бауыр үлкейген, сипағанда ауырсыну байқалады. Тиісті ем қолданғанда бұл сатының белгілері толық жойылады. ІІ Б сатысы гемодинамиканың ауыр өзгерістерімен, процеске барлық қан айналысы жүйесінің қатысуымен сипатталады. Шамалы күш түскенде ентігу пайда болады, оң жақ қабырға астында салмақ сезіну, жалпы әлсіздік, ұйқының бұзылуы, ортопноэ, ісіну, асцит, гидроторакс, гидроперикард белгілері болады. ІІІ саты – ақырғы, дистрофиялық саты, өте ауыр, қайтымсыз зат алмасу өзгерістерімен сипатталады. Науқас адамның жағдайы ауыр болады. Ентігу тыныш күйде байқалады. Аумақты ісінулер, сұйықтықтың қуыстарда жиналуы, жыныс мүшелерінің ісінуі. Бұл сатыда кахексия дамиды.

Басқа мүшелерде болатын өзгерістер осы мүшелерде қан іркілуімен және осы мүшелер тіндерінің гипоксемиясымен байланысты болады.

Өкпелер жағынан – олардың төменгі жақтарында ылғалды сырыл естіледі, гидроторакс (жиі оң жақта) белгілері болады.

Асқорыту мүшелері жағынан – асқазанда, бауырда қан іркілуімен байланысты белгілер анықталады (гастрит, бауырдың ұлғаюы). Бауырдың өсуі ісінуден бұрын болады. Бауырдың үсті тегіс, сипағанда ауырады, көбіне сол жақ бөлігі үлкейген. Талақтың үлкеюі сирек болады.

Бүйрек жағынан – никтурия, протеинурия анықталады («қан іркілген бүйрек»).

Қосымша тексерулер.

ЭКГ. Қарыншалар мен жүрекшелер гипертрофиясының белгілері, аритмиялар мен блокадалар, патологиялық Q тісшесі (болған МИ белгісі) анықталады. Қалыпты ЭКГ сирек кездеседі.

Эхо-КГ созылмалы жүрек әлсіздігінің себебін дәлдеуге, жүректің функциясы мен оның бұзылу дәрежесіне баға беруге көмектеседі. Жүрек әлсіздігіне тән белгілер – сол жақ қарынша қуысының кеңуі (кейін басқа қуыстардың кеңуі, сол жақ қарыншаның соңғы систолалық және соңғы диастолалық мөлшерлерінің өсуі, айдалма қан фракциясының азаюы.

Гемодинамиканың басты көрсеткіштері – систолалық қан көлемі (СҚК) ЖЖС және минуттік қан көлемі (МҚК) өзгереді. Минуттік қан көлемінің (СҚК х ЖЖС) деңгейі миокардтың жиырылу функциясымен қатар жүрекке оралатын веналық қан көлемімен (яғни алғы жүктемемен) және қанды магистральды тамырларға айдауға көрсетілетін кедергімен (яғни артқы жүктемемен) анықталады. Дәлірек көрсеткішке жүрек индексі (ЖИ) жатады – МҚК-ң дене бетінің ауданына қатынасы. Сау адамдарда және горизонтальды қалыпта МҚК мөлшері 3-8 л/мин., ал ЖИ – 3-3,5 л (мин. м²) тең. Жалпы шеткі тамыр кедергі ЖШТК = ОҚҚ/МҚК; мұнда ОҚҚ – орташа қан қысымы. Қалыпты күйде ЖПТК 1200-2500 дин. с/см^-5 тең және тамырдың салалы бұлшық етінің тонусын сипаттайды. Миокардтың жиырылу функциясының маңызды көрсеткішінің бірі – айдалма қан фракциясы (АҚФ). Ол СҚК сол жақ қарыншаның соңғы диастолалық көлеміне (СДК) % алынған қатынасы болып табылады және қалыпты күйде 60-73% тең.

АҚФ = СҚК/СДК х 100%

АҚФ < 50% миокардтың жиырылу функциясының төмендегенін көрсетеді.

Рентгенологиялық тексеру өкпеде қан іркілу белгілерін (қабырға – диафрагма синустарындағы Керли сызықтары), немесе өкпе шеменін анықтауға көмектеседі. Гидроторакс (көбіне оң жақтың), кардиомегалия (еркектерде жүректің көлденең мөлшері 15 см жоғары, әйелдерде 14,5 см жоғары, немесе кардиоторакальды индекс 50% жоғары) анықталады.

Жүрек қуыстарын катетерлеу өкпе артериясындағы тығындалу қысымының с.б. 18 мм жоғары екенін анықтайды.

Жүрек әлсіздігінің бүркемелі (клиника алды) сатысын анықтау үшін мөлшерлі күш түсіру сынамасы қолданылады. Сау адамдарда мөлшерлі күш түсіру сынамасы кезінде СҚК 25-30% көбейеді. Бүркемелі жүрек әлсіздігінде немесе оның алғашқы сатысында күш түскен кездегі СҚК мен МҚК (ЖИ) көтерілу деңгейі төмен болады, кей жағдайларда МҚК азайғаны, ал ЖЖС сәйкесті емес көбейгені анықталады.

Шынтақ венасындағы қысым су бағанасының 100 мм жоғары болады.

Реография жалпы және жергілікті гемодинамика жөнінде мәлімет береді.

Жүрек әлсіздігінің асқынулары:

1) Ми қан айналысының бұзылуы, дисциркуляторлық энцефалопатия;

2) Жүрек аритмиясы;

3) Қан іркілмелі пневмония;

4) Үлкен және кіші қан айналым шеңберлерінің тромбоздары мен эмболиялары;

5) Бауырдың кардиальды циррозы;

6) Қан іркілмелі бүйрек және СБЖ.

Даму барысы. Жүрек әлсіздігі үдемелі дамумен сипатталады. Оған негізгі аурудың күшейе түсуі, миокардтың ремодельденуі, ырғақ бұзылысының және басқа асқынулардың қосылуы жағдай жасайды.

Диагнозын қою және екшеу-іріктеу диагнозы.

Дүние жүзінде жүрек әлсіздігінің диагнозын қою үшін фремингем критерийлерін қолданады (35-кесте).

35-кесте

Созылмалы жүрек әлсіздігі диагнозының критерийлері

Созылмалы жүрек әлсіздігінің диагнозын қою үшін не бір үлкен критерий, не екі кіші критерий болуы керек. Белгілі бір симптомдар жүрек ауруымен байланысты болуы керек.

Созылмалы жүрек әлсіздігін нефроз синдромынан және бауыр циррозынан айыра білу керек.

Нефроз синдромы бүйрек ауруларына тән ісіктермен (тез пайда болады, қуқыл тартқан, сипағанда жұмсақ, беттен басталады) және ауқымды протеинуриямен сипатталады. Жүрек әлсіздігінің басқа белгілері болмайды немесе олар онша анық емес. Нефроз синдромы негізінен бүйрек ауруымен байланысты болады. Жүрек әлсіздігінде протеинурия болмашы болып келеді, жүрек әлсіздігіндегі ісінулердің өзіне тән белгілері болады (жоғарыда келтірілді).

Бауыр циррозында ісінулер гепатомегалиядан кейін пайда болады, онша ауқымды емес, көбіне аяқтарда болады. Жүрек әлсіздігінен ерекшелігі бауыр циррозында «бауыр ауруының белгілері» және портальдық гипертензия белгілері болады. Анамнезде – бауыр аурулары туралы мәліметтер болады. Созылмалы жүрек әлсіздігінде кездесетін «кардиальдық цирроз» деп аталатын күй жүрек әлсіздігінің соңғы сатыларында кездеседі, диагнозын қоюда онша қиындық тудырмайды.

Клиникалық диагнозды тұжырымдауда ескеру керек: а) негізгі ауруды; б) созылмалы жүрек әлсіздігінің сатысын және функциональды класын; в) асқынуларын.

Диагнозды тұжырымдау мысалдары:

1. ЖИА. Инфарктан кейінгі кардиосклероз. Ж ІІ А, ІІ ФК.

2. Миокардиттік кардиосклероз. Ж І, І ФК.

3. Жүректің ревматизмдік ауруы. Ревматизмдік жүрек ақауы. Стенозы басым күрделі митральдық ақау. Ж ІІ, ІІІ ФК. Жыбыр аритмиясы.

Емі. Жүрек әлсіздігін емдегенде оның себебін, оның дамуы мен үдей түсуіне түрткі болатын факторларды, жүрек әлсіздігінің сатысы мен сол жақ қарынша дисфункциясының варианттарын (систолалық, диастолалық, аралас) және өкпе, бауыр, бүйрек функцияларының күйін ескеру керек.

Жүрек әлсіздігін емдеудің мақсаты:

1) Өмір сапасын жақсарту немесе өмірді сақтау (клиникалық симптомдарды жақсарту немесе олардың нашарлауының алдын алу, емнің жағымсыз әсерінің алдын алу, басты асқынулардың жиілігін азайту);

2) Өмірдің ұзақтығын созу.

Жүрек әлсіздігін емдеудің басты принципі комплексті емдеу, оның құрамына кіретін ем шаралары:

а) себеп ауруды емдеу;

б) жүрек әлсіздігінің үдей түсуіне түрткі болатын ауруларды емдеу;

в) түсетін дене күшінің режимін сақтау;

г) диета;

д) дәрімен емдеу;

е) оксигенотерапия.

Барлық ем әдістері дәрісіз және дәрімен емдеу болып бөлінеді.

Дәрісіз емдеу шараларына түсетін дене күшінің режимін, диетаны сақтау, ультрафильтрация мен миопластика кіреді. Бұлармен бірге дәрісіз емге ішімдік қабылдау мен шылым шегуді тоқтату да кіреді.

Күш түсу режимін сақтауға жататыны: ауыр жүрек әлсіздігінде төсек немесе жартылай төсек режимін сақтау және жүрек әлсіздігінің жеңіл түрінде дене шынықтыру. Дене шынықтыру қаңқа бұлшық еттерінің метаболизмін жақсартады, симптоматикалық нерв жүйесі мен ренин-ангиотензин жүйесінің активтілігін төмендетеді.

Дене шынықтыруды жүрек әлсіздігінің І-ІІ кластарында қолданады. Динамикалық жүктемелерге баса көңіл бөлген жөн. Алғашқы жүктеме мен оны көбейтуді әр науқаста жеке шешеді. Беретін жүктеменің деңгейі ЖЖС ең максимальды деңгейін тудыратын жүктеменің 80% құрайтындай деңгейде болуы керек, немесе жүктемеден кейін ЖЖС, тыныс саны, АҚҚ деңгейі алғашқы деңгейге 5-6 минуттан кейін оралатындай болуы керек. Аптасына 3-5 рет кем дегенде күніне 25-30 мин. қыдыру керек.

Дене массасы артық болған жағдайда тағамның құнарлылығын (тәулігіне 1800 ккал дейін) азайту керек. Барлық жағдайда сұйықтық қабылдауды (1200 мл 600 мл-ге дейін) және ас тұзын (5 г-нан 2 г дейін) азайту керек. Тамақ қабылдау жиі (5-6 рет) болуы керек, тағамда витаминдер, белоктар, майлар және көмірсулар жеткілікті болуы керек. Емнің тиімділігін объективті бағалау үшін күн сайын қабылданған сұйықтық пен бөлінген сұйықтықты және бір мезгілде (дәретханадан кейін ертеңгілік) дене массасын анықтап (таразыға тартып) отыру керек.

Дәрімен емдеуді аурудың патогенездік буындарына қарап іске асырады және оның нәтижесінде төмендегі жағдайларға қол жеткізу керек:

1) миокардтың жиырылу функциясын жақсарту;

2) алдыңғы (айналымдағы қан көлемі) және артқы (жалпы шеткі тамыр кедергісі) жүкте-мені азайту;

3) симпатикалық нерв жүйесінің жүрекке әсерін жою;

4) антикоагулянттық әсер;

5) анти аритмиялық әсер.

Жүрек әлсіздігін емдеудің қазіргі кездегі «алтын стандарты» деп ААФ ингибиторларынан, диуретиктерден, жүрек гликозидтерінен және b-адреноблокаторларынан тұратын құрама емді айтады; аурудың басында монотерапия, соңғы сатыларында – құрама ем қолданылады.

ААФ ингибиторлары эндогендік нейрогормональдық механизмдер белсенділігін азайтады, жүрекке түсетін алғы және артқы жүктемені түсіреді, органдар мен тіндерде жергілікті қан айналысын жақсартады. Жергілікті – миокардиальды РАЖ әсер ете отырып, тіндердегі ангиотензин айналдырушы ферменттер белсендігіне бөгет көрсете отырып, олар кардиомиоциттерде АТ – ІІ синтезін азайтады, соның нәтижесінде олар миокард гипертрофиясының кері дамуына (регресс), жүрек дилатациясының дәрежесін азайтуға жағдай жасайды, яғни бұл препараттар жүректің ремодельдік өзгерістерінің үдей түсуіне кедергі жасайды.

ААФ ингибиторларын тағайындау кезінде ДДҰ нұсқауларын ескеру керек: систолалық АҚҚ с.б. 90 мм жоғары болуы керек, бұл топтың дәрілеріне қарсы көрсетпелер болмауы керек, басында аз сынама доза беріледі, калий сақтаушы диуретиктер және калий препараттары берілуі тоқтатылады, дәрінің дозасы біртіндеп көтеріледі.

ААФ ингибиторлары жүрек әлсіздігінің белгілері көрініс бергенде ғана емес, сол жақ қарыншаның бүркемелі дисфункциясында да беріледі.

ААФ ингибиторларын беруді аз дозадан бастайды, 3-7 күн сайын препарат дозасын екі есе көбейтіп отырып, мақсатты дозаға жеткізеді, кейін сүйемел дозаға көшеді (36-кесте).

36-кесте

Созылмалы жүрек әлсіздігін емдеуде ААФ ингибиторларын қолдану

ААФ ингибиторларына қарсы көрсетпелер:

1) Систолалық АҚҚ с.б. 80 мм төмен;

2) Бүйрек артерияларының екі жақты стенозы;

3) Қан сарысуындағы креатинин деңгейі > 3 мг/дл;

4) Гиперкалиемия > 5,5 ммоль/л;

5) Жеке көтере алмаушылық.

Жағымсыз әсерлері:

1) Артериялық гипотензия;

2) Құрғақ жөтел (брадикининнің көбеюі);

3) Бүйректер функциясының нашарлауы;

4) Ангионевроздық ісіну.

Препараттың жағымсыз әсері пайда болғанда препараттың дозасын азайтады немесе беруді тоқтатады.

ААФ ингибиторларын көтере алмаушылықта (жағымсыз әсерлері пайда болғанда), ангиотензин – ІІ бірінші типті рецепторларының блокаторлары (АТ₁) тағайындалады. Олар ангиотензин – ІІ мен рецепторлар арасындағы өзара әрекеттестіктің алдын алады. Оларды тағайындаудағы қарсы көрсетпелер ААФ ингибиторларымен бірдей. Бірақ оларды қолданғанда ешқашан жөтел болмайды және аллергиялық реакция өте сирек кездеседі. Бастапқы дозалары өте аз болуы керек (лосартан – 25 мг шамасы, вальсартан – 80 мг шамасы, ирбесартан – 50 мг/тәул. шамасы).

Жүрек әлсіздігін емдеуде АТ₁ блокаторларының ААФ ингибиторларымен салыстырғанда әзірше онша артықшылығы байқалған жоқ.

СЖӘ емдеуде диуретиктер ААФ ингибиторларынан кейін екінші орын алады (37-кесте).

Диуретиктер артық сұйықтықты организмнен сыртқа бөледі, айналымдағы қан көлемін азайтады, алдыңғы жүктемені азайтады, жүрек жұмысын жеңілдетеді.

Әсер ету нүктесіне қарай диуретиктер үш топқа бөлінеді:

1) тұзақтық диуретиктер, Генле тұзағының деңгейінде әсер ететін диуретиктер (фуросемид, этакрин қышқылы, буметанид);

2) өзекшелердің проксимальді бөлігі деңгейінде әсер ететін диуретиктер (тиазидтік диуретиктер, карбоангидраза ингибиторлары, осмотикалық диуретиктер);

3) өзекшелердің дистальді бөлігі деңгейінде әсер ететін диуретиктер (альдостерон антагонистері).

Әсер ету механизміне қарай диуретиктер үш топқа бөлінеді: 1) салуретиктер (тиазидтік диуретиктер, фуросемид, этакрин қышқылы, клопамид, буфенокс, индапамид); 2) калий ұстағыш диуретиктер (спиронолактон, триамтерен, амилорид); 3) осмотикалық диуретиктер (мочевина, маннит).

Әсер ету күшіне қарай диуретиктер күшті (тұзақтық диуретиктер), орташа әсерлі (тиазидті диуретиктер) және әлсіз (калий ұстағыш диуретиктер) болып бөлінеді.

Диуретиктер организмде сұйықтық жиналғанда қолданылады. Ісінулерде қолданылатын активті диуретикалық емнің мақсаты – тәулік ішінде бөлінетін сұйықтықтың орташа көлемі 2,0-2,5 л құрап, тәулік ішінде ішке қабылданатын сұйықтық көлемінен 800-1500 мл артық болуы керек. Ауқымды диурез бөлінуін қамтамасыз ететін несеп жүргізетін дәрілердің тиімділік критерийі – дене массасының тұрақты төмендеуі (күнде 0,5-1 кг-ға).

Жүрек әлсіздігінің бастапқы сатысында тиазидтік диуретиктер – гипотиазид және тиазидтік емес сульфонамидті диуретиктер – оксодолин (гигротон) беріледі, немесе осы препараттарды калий ұстағыш дәрілермен қосып береді.

Жүрек әлсіздігінің ауыр сатысында (Ж_{ІІБ-ІІІ} немесе ІІІ, IV ФК) әдетте тұзақты диуретиктер – фуросемид, этакрин қышқылы тағайындалады.

37-кесте

Диуретиктердің клиникалық сипаттамасы

Рефрактерлі ісіну синдромында диуретиктердің құрама емі қолданылады. Тұзақтық диуретиктерді альдостеронның конкурентті антагонистерімен (верошпирон) қосып берген жөн. Басқа да құрама емдер қолдануға болады.

Тек ісіну синдромы толық жойылғаннан кейін несеп жүргізетін дәрілердің сүйемел дозасына көшуге болады, оның мәні – дене массасын бір деңгейде ұстаған қалыпта, күнде қабылдайтын сұйықтық көлемі мен бөлінетін сұйықтық көлемінің арасындағы тепе-теңдікті ұстап тұру.

Жағымсыз әсердің пайда болуы (гипокалиемия және басқа электролиттік өзгерістер, қышқыл-негіз күйінің өзгеруі, гиперурикемия, қан реологиясының бұзылуы және т.б.) препаратты қабылдауды уақытша тиюды немесе оны басқа дәрімен ауыстыруды қажет қылады. Электролиттік өзгерістер мен қышқыл – негіз күйінің бұзылуы арнайы түзетуді қажет қылады.

Жүрек гликозидтері жүрек әлсіздігін емдеуде бірінші орыннан үшінші орынға ауысты.

Жүрек гликозидтері Na-K-АТФ-аза ферментінің функциясын тежейді, оның нәтижесінде кальцийдің натрийға алмасып клеткадан шығуын азайтады. Бұл процестің нәтижесінде кальцийдің клетка ішіндегі концентрациясы көбейеді, тропониндік блокада дәрежесі азаяды, актин мен миозиннің өзара әрекеттестігі күшейтеді, миокардтың жиырылғыштығы күшейеді.

Жүрек гликозидтерінің жүрекке көрсететін әсерлері:

1) оң мәнді инотропты әсер; жиырылудың күші мен жылдамдығын арттырады;

2) теріс мәнді хронотропты әсер; жүрек қызметінің ырғағын баяулатады;

3) теріс мәнді дромотропты әсер; жүрекішілік өткізгіштікті тежейді;

4) оң мәнді батмотропты әсер; миокард қозғыштығын күшейту.

Жүрек гликозидтерін тағайындау көрсетпелері:

1) Жүректің систолалық функциясының әлсірегенінен туындаған клиникалық ауыр жүрек әлсіздігі (ІІІ, IV ФК NYHA классификация бойынша; ІІ Б – ІІІ сатысы Стражеско – Василенко классификациясы бойынша);

2) Жыбыр аритмиясы (жүрекшелердің фибрилляциясы мен дірілі) – жүрекше фибрилляциясында жүректің жиырылысын сирету үшін және жүрекше дірілін жүрекшелер фибрилляциясына немесе синустік ритмге көшіру үшін.

Жүрек гликозидтерін тағайындауға абсолюттік қарсы көрсетпелер:

1) гликозидтік интоксикация;

2) атриовентрикулярлық блокаданың ІІ-ІІІ дәрежесі;

3) жеке көтере алмаушылық.

Шартты қарсы көрсетпелер:

1) қарыншалық аритмиялар;

2) синус түйінінің әлсіздік синдромы;

3) айқын синустік брадикардия (ЖЖС < 50/мин);

4) жыбыр брадиаритмиясы;

5) атриовентрикулярлық блокада, І дәрежесі (әсіресе, PQ > 0,26 с);

6) WPW синдромы;

7) гипокалиемия және гиперкальциемия;

8) СБЖ;

9) тыныс жетіспеушілігі ІІ-ІІІ дәрежесі.

Ең жиі қолданылатын гликозидтер:

- строфантин; ампула, 0,05% және 0,025% 1 мл; венаға ағынды және тамшылатып жібереді;

- коргликон; ампула, 0,06% - 1 мл; венаға, ағынды егеді;

- дигоксин; ампула, 0,025% - 1 мл; таблетка 0,25 г;

- изоланид (целанид, лантозид С); табл. 0,25 г; ампула, 0,02% - 1 мл;

- дигитоксин (кардиотоксин); табл., 0,1 мг; балауыз – 0,15 мг;

- талузин (просцилляридина), теңіз пиязының гликозиді; табл. 0,25 және 0,5 мг;

- клифт (мепросциллярин), теңіз пиязының гликозиді, табл. 0,25 мг.

Жүрек гликозидтерімен қанықтырудың 3 варианты бар: 1) тез қанықтыру – бір тәулік ішінде қанықтыру;

2) орташа жылдамдықта қанықтыру, 3-4 тәулік бойы;

3) баяу қанықтыру, 5-7 тәулік бойы.

Ең тиімдісі – баяу қанықтыру.

Тез әсер ету үшін жүрек гликозидтерін венаға жібереді (строфантин, дигоксин, коргликон), одан кейін дигоксиннің сүйемел дозасына көшу керек.

Гликозидтік интоксикация дамуының қаупі гипокалиемияда, гипокалийгистияда, ӨАТЭ, өкпе-текті жүрек белгілері бар өкпенің созылмалы обструктивті ауруларында, миокардтың ауыр зақымдануларында, өткізгіштік бұзылғанда, миокардитте, гипертиреозда күшейе түседі.

Қауіпті аритмиялар пайда болу қаупі жоғары болатындықтан көптеген авторлар жүрек гликозидтерін жедел миокард инфарктісінде, созылмалы өкпе-текті жүректе, миокардитте қолдануға болмайды деп есептейді.

Гликозидтік интоксикация белгілері:

1) диспепсиялық синдром – жүрек айну, құсу, іш өту, тәбеттің болмауы;

2) нервті – психикалық синдром: депрессия, дезориентация, бас ауруы, ұйқы қашу, тынышсыздық;

3) аритмогендік синдром: қарыншалық экстрасистолия, қарыншалық тахикардия, атриовентрикулярлық блокадалар І-ІІІ дәрежесі;

4) көз көруінің бұзылуы: көру жітілігінің нашарлауы, қарашықтардың тарылуы, түсті айырудың бұзылуы (көз алдында әр түсті шеңберлердің пайда болуы, сары түске боялу);

5) жүрек әлсіздігінің үдей түсуі және коронарлық қан айналысының бұзылуы;

6) ЭКГ-да: ST аралығының күмбез тәрізді ығысуы.

Гликозидтік интоксикацияны емдеу:

1) Гликозидтерді беруді тоқтату;

2) Аритмогендік синдром бой көрсеткенде калий препараттары – калий хлориды, панангин беріледі;

қарыншалық экстрасистолияда: дифенин 100 мг венаға баяу егіледі, кейін 100 мг 4-6 рет тәулігіне ішке қабылдау және лидокаин -–100 мл венаға, кейін 400 мг 4 сағат сайын етке егеді;

қарыншаүстілік аритмияларда b-адреноблокаторлар беріледі;

атриовентрикулярлық блокадалардың ІІ-ІІІ дәрежесінде – атропин 0,5-1 мг венаға егіледі.

3) Гликозидтік интоксикацияны азайту үшін унитиол тағайындалады: 5% - 5 мл 2-3 рет/күнге, 3-6 күн бойы.

Гликозидтік емес инотропты дәрілер. Оларға жататындар:

1) b-стимуляторлар (изопротеренол, сальбутамол, ксаметерол);

2) катехоламиндер және олардың дериваттары (норадреналин, допамин, синтетикалық симптатолитиктер – добутамин және басқалары);

3) фосфодиэстераза ингибиторлары (амринон, милринон).

Бұл топтарға жататын препараттардың кардиотониялық әсері клетка ішілік цАМФ көбеюімен байланысты; ол кальцийдің миокард клеткасына енуін және саркоплазмалық тордың ішіне кіруін қамтамасыз етеді, оның нәтижесінде миокардтық жиырылу күшейеді.

1-ші топтың дәрілері жүрек әлсіздігін емдеуде қолданылмайды.

Допамин, добутамин көбіне жедел жүрек әлсіздігін және кардиогендік шокты емдеуде қолданылады.

Фосфодиэстераза ингибиторлары (амринон, милринон) жүрек гликозидтері мен диуретиктер әсеріне көнбейтін, ауыр гипотензия мен брадикардия қоса болатын жүрек әлсіздігінің ауыр түрінде беріледі.

Бұл препараттарды ұзақ қолдану қарыншалық аритмияларды, аритмогендік өлім, АҚҚ көтерілуі түрінде жағымсыз әсер тудырады. Сондықтан олар жүрек әлсіздігін емдеуде қысқа уақытта ғана қолданылады.

Кальций сенситизаторлары (пимобендан, левосимендан, сульмазол) кардиомиоциттердің жиырылатын белоктарының кальцийге сезімталдығын жоғарлатып, сол арқылы миокардтың жиырылу қабілетін күшейтеді. Бұл препараттарды жүрек әлсіздігін емдеуде қолдану зерттеу үстінде.

b-Адреноблокаторлар созылмалы жүрек әлсіздігінде төмендегідей жағымды әсерлер көрсетеді:

- миокардты катехоламиндердің жағымсыз әсерінен тікелей қорғау;

- катехоламиндер тудырған гипокалиемиядан қорғау;

- ЖЖС азайту және миокардтың диастолалық босаңсуын жақсарту арқылы тәж артерияларындағы қан ағысын жақсарту;

- тамыр тарылатын жүйелер әсерін азайту;

- калликреин – кинин жүйесінің вазодилатациялық қасиетін күшейту;

- сол жақ қарыншаның босаңсуын жақсарту арқылы оның қанмен толуына сол жақ жүрекше қосатын үлесті көбейту.

Жүрек әлсіздігін емдеу жөніндегі сарапшылар комитетінің ұсынысы бойынша, қарсы көрсетпелер болмаған жағдайда, сол жақ қарыншаның систолалық дисфункциясы (айдалма қан фракциясы < 34-40%) тудырған жүрек әлсіздігінің ІІ-ІІІ ФК, b-адреноблокаторлар тағайындалады.

Қазіргі кезде жүрек әлсіздігін емдеу үшін қолданылатын b-адреноблокаторлар:

- карведилол, бастапқы дозасы 3,125 мг 2 рет күнге;

- бисопролол 1,25 мг 1 рет күнге;

- метопролол 12,5 мг 1 рет күнге.

Дәрілердің дозасы 2-4 апта сайын 2 есеге көбейтіліп отырады. Жағымды әсер бірден байқалмайды, кейде 2-3 айдан кейін байқалады.

Перифериялық вазодилататорлар әсер ету нүктесіне қарай венодилататорларға (нитроглицерин, изосорбит – динитрат, молсидомин және т.б.), артериолодилататорларға (фентоламин, гидралазин, миноксидил және басқалары) және аралас әсерлі вазодилататорларға (ААФ ингибиторлары, натрий нитропрусиді, гидралазин мен нитраттар құрамасы) бөлінеді.

Венодилататорлар сол жақ қарыншаның функциясы сақталған күйде, кіші қан айналым шеңберіне түсетін жүктеме көтерілген кезде тағайындалады.

Артериолярлық вазодилататорлар кіші қан айналым шеңберіне болмашы күш түскенде, жүрек индексі төмен, АҚҚ жеткілікті деңгейде болған кезде беріледі.

Аралас вазодилататорлар ауыр қан айналысы жетіспеушілігінде, кіші қан айналым шеңберіне ауыр күш түскенде және төмен жүрек индексінде тағайындалады.

Созылмалы жүрек әлсіздігін емдеу үшін жиі нитросорбит (20-40 мл 4-6 сағат сайын ішке қабылданады; 2,5-10 мг 2-4 сағат сайын тіл астына салады; әсері ұзартылған изосорбит – мононитрат – 20-50 мг/күнге) қолданылады. Гидралазинді 300 мг/күнге дозасында қолданады, әдетте нитросорбитпен қосып қолданылады.

Барлық вазодилататорлар ауыр митральдық және қолқалық стенозда қолданылмайды, себебі олар жүрекке оралатын қан көлемін азайту және шеткі жалпы кедергіні түсіру арқылы сол жақ қарынша қызметін және науқас адамның хал-күйін нашарлатады.

Антикоагулянттар. Созылмалы жүрек әлсіздігімен ауыратын адамдарда тромбоэмболиялық асқынулар болу қаупі өте жоғары болып келеді. Сондықтан созылмалы жүрек әлсіздігімен қоса жүрекшелер фибрилляциясы болған жағдайда және анамнезде тромбоз болған жағдайда тура емес антикоагулянттар қолданылады.

Антиаритмиялық препараттар. Антиаритмиялық дәрі беру қажет болған жағдайда (жүрекшелер фибрилляциясы, қарыншалық тахикардия), амиодаронды 100-200 мг/тәул. дозасында беру керек, себебі антиаритмиялық дәрілердің ішінде басқалармен салыстырғанда оның теріс мәнді инотроптық әсері ең төмен болып келеді және оның аритмия тудыру әсері де басқаларына қарағанда аз болады.

Басқа дәрілер серіктес ем ретінде қолданылады, оларға жататындар миокард метаболизмін жақсартатын дәрілер және витаминдер.

Жүрек әлсіздігін емдеуде оттегімен емдеудің орны бөлек. Оттегімен дем алу немесе карбоген (95% оттегі мен 5% көмірқышқылды газ) қолдану созылмалы жүрек әлсіздігін емдеу-дің патогенетикалық емінің бірі болып табылады. Кей жағдайда гипербариялық оксигенацияның әр түрлі варианттарын қолданған тиімдірек болады.

Жүрек әлсіздігін емдегенде төмендегі дәрілер қолданылмайды:

1) Бейстероидтық қабынуға қарсы дәрілер (натрий иондары мен суды жинайды);

2) Антиаритмиялық дәрілер, І кластың дәрілері (аритмия тудыратын әсер көрсетеді);

3) Кальций антагонистері (миокардтың жиырылуын әлсіретеді);

4) Глюкокортикоидтар (натрий мен суды жинайды);

5) Трициклдық антидепрессанттар (жүректің эктопиялық белсендігін күшейтеді).

Дәрілерді таңдау. Европаның кардиологтар қоғамы созылмалы жүрек әлсіздігін емдеу үшін дәрілерді төмендегідей таңдау жолын ұсынады (38-кесте).

38-кесте

СЖӘ-де дәрілерді таңдау

Ескерту: (+) – қолдануға болады, (-) – қолданудың қажеті жоқ.

* - клиникалық белгісі жоқ, айдалма қан фракциясы азайған.

** -Нью – Йорк классификациясы бойынша.

*** - ААФ ингибиторларын көтере алмаушылық болса.

Хирургиялық әдістер. СЖӘ емдеуде оның этиологиялық факторларын түзеуге бағытталған әр түрлі хирургиялық әдістер қолданылады (реваскуляризация, клапандарға протез салу, ЭКС қою және т.б.). Дәрімен емдеу нәтиже бермеген жағдайда жүрек трансплантациясы операциясы ұсынылады.

Рефрактерлік жүрек әлсіздігі.

Егер барлық дәріні қолданып жасалған емнен нәтиже болмаса, ондай жүрек әлсіздігін рефрактерлік жүрек әлсіздігі деп атайды. Ол миокардтың жиырылу функциясы әлсіреп, оның резерві таусылғанда бой көрсетеді.

Рефрактерлік жүрек әлсіздігін тудыратын себептер:

1) Миокардты терең зақымдайтын қосалқы аурулар: миокард инфарктісі, миокардит, кардиомиопатия, артериялық гипертензия, аритмиялар, басқа органдардағы қабыну процестері.

2) Дәлелсіз теріс инотропты әсері бар дәрілерді және организмде сұйықтықты ұстайтын дәрілерді тағайындау және шамадан тыс сұйықтық жіберу;

3) Электролиттік өзгерістер (гипонатриемия, гипохлоремиялық алкалоз), гипопротеинемия;

4) Гиперальдостеронизм (бірінші және екінші ретті);

5) Шамадан тыс денеге түсетін күш;

6) Аритмиялар.

Осы себептерге әсер етіп, жасалып жатқан емге тиісті өзгеріс енгізу керек. Венаға перифериялық вазодилататорлар (натрий нитропрусиды), добутамин немесе допамин, фосфодиестераза ингибиторларын (амринон, милринон қысқа курспен) егу керек.

СЖӘ емдеудің тактикасын жоғарыда келтірілген дәрілерді таңдау схемасына сәйкес қысқаша төмендегідей түрде сипаттауға болады:

1) Адекватты дене қызметі;

2) Ас тұзы мен суды шегеру;

3) Дәрімен емдеудің мынандай схемасын қолдану: ААФ ингибиторлары + диуретик + дигоксин.

ААФ ингибиторын көтере алмаушылық болса, оның орнына гидралазинге изосорбид динитратын қосып береді. Өкпедегі қан іркілу белгілері сақталған болса, нитраттардың дозасын көбейтіп, диурезді күшейту керек.

Тиісті нәтиже болмаған жағдайда науқас адамды стационарға жатқызып, хирургиялық ем мәселелерін шешу керек.

ДДҰ жүрек әлсіздігі бойынша құрылған қызмет тобы СЖӘ емдеудің мынандай алгоритмін ұсынған.

СЖӘ емдеудің алгоритмі

Еңбекке уақытша қабілетсіздік мерзімдері:

І ФК – 14-21 күн, ІІ ФК – 14-25 күн, ІІІ ФК – 30-45 күн құрайды.

ІІІ және IV ФК науқас адамның кәсіби қызметінің сипатына сәйкес оны МӘСК жіберу сұрақтары шешіледі.

Диспансерлеу. Жүрек әлсіздігімен ауыратын науқас адамдар диспансерлік есепте тұруы керек. Науқас адамдарды қарап тұру жиілігі СЖӘ сатысына байланысты болады.

Прогнозы жағымсыз. СЖӘ ауыратындардың диагнозы қойылғаннан кейінгі 3 жыл ішінде 50% өледі. Жыл сайынғы өлім 19% құрайды. Диастолалық жүрек әлсіздігінде жыл сайынғы өлім 8% деңгейінде.

Жағымсыз болжамға сәйкес келетін факторлар:

1) Айдалма қан фракциясы 25% төмен;

2) Үйдің бір қабатына көтеріле алмау немесе қалыпты жылдамдықпен 3 минуттан артық жүре алмау;

3) Қан плазмасындағы натрий иондарының 33 мэкв/л төмен болуы;

4) Қан плазмасындағы калий иондарының 3 мэкв/л төмен болуы;

5) ЭКГ тәуліктік мониторлағанда жиі қарыншалық экстрасистолияның болуы.

СЖӘ ауыратындардың арасында кенеттен өлім болу қаупі жалпы популяциямен салыс-тырғанда 5 есе жоғары болады.

Профилактикасы. Бірінші ретті профилактика себеп болатын аурулардың алдын алу түрінде іске асырылады. Екінші ретті профилактика жүрек әлсіздігінің дәрежесін азайтуға бағытталған шаралардан тұрады.

Жүрек-тамыр жүйесінің аурулары бойынша тестілер сұрақтары

Бір дұрыс жауабын беріңіз

1. Қолқаның шарбыланған аневризмасымен асқынған эссенциальдық гипертензияның гипертониялық кризін тоқтату үшін қолданылатын таңдамалы дәріні көрсетіңіз:

а) коринфар

б) атенолол

в) клофелин

г) натрий нитропруссиді

д) магний сульфаты

2. Шекаралық гипертензияның белгілері:

а) систолалық АҚҚ с.б. > 160 мм, диастолалық АҚҚ с.б. 90-94 мм

б) систолалық АҚҚ с.б. 159 мм жоғары емес, диастолалық АҚҚ с.б. 94 мм жоғары емес

в) систолалық АҚҚ с.б. 150 мм жоғары емес, диастолалық АҚҚ с.б. 95 – 100 мм арасында

г) АҚҚ дәрі қолданылмай, спонтанды (өздігінен) төмендейді

д) систолалық АҚҚ с.б. 140 мм дейін, диастолалық АҚҚ с.б. > 100 мм

3. Қандай патологияда қатерлі гипертония синдромы жиі кездеседі?

а) реноваскулярлық гипертония

б) эссенциальдық гипертония

в) жедел гломерулонефрит

г) гипертиреоз

д) созылмалы пиелонефрит

4. Келтірілген патологиялық өзгерістердің ішіндегі реноваскулярлық гипертензияның себебі болатыны:

а) жедел гломерулонефрит

б) созылмалы пиелонефрит

в) бүйрек артерияларының фибромускулярлық дисплазиясы

г) гипертония ауруы

д) тиреотоксикоз

5. Реноваскулярлық гипертензияның диагнозын қою тәсілі:

а) Нечипоренко сынамасы

б) Реберг сынамасы

в) венаішілік урография

г) аортоангиография

д) цистоскопия

6. Феохромоцитомада болатын гипертониялық кризді тоқтату үшін қолданылатын ең таңдамалы препарат:

а) лазикс

б) обзидан

в) фентоламин

г) коринфар

д) клофелин

7. Төменде келтірілген симптомдардың біреуінен басқасының бәрі Конн синдромына тән белгілер:

а) тәуліктік диурезде альдостерон деңгейі жоғарылаған

б) қан плазмасында ренин деңгейі төмендеген

в) қан алкалозы

г) қанда калий деңгейінің көтерілуі

д) қанда калий деңгейінің төмендеуі

8. Конн синдромында болатын симптоматикалық артериялық гипертензияны емдеудің таңдамалы препараты:

а) ААФ ингибиторлары

б) атенолол

в) тұзақтық диуретиктер

г) верошпирон

д) кордарон

9. Өкпе артериясындағы артериялық гипертензия дамуының басы деп есептеу керек:

а) систолалық АҚҚ с.б. 10 мм-нен 15 мм дейін

б) систолалық АҚҚ с.б. 15 мм-нен 25 мм дейін

в) систолалық АҚҚ с.б. 30 мм-нен 40 мм дейін

г) систолалық АҚҚ с.б. 40 мм-нен 50 мм дейін

д) диастолалық АҚҚ с.б. 50 мм және одан жоғары

10. Төменде келтірілген липопротеидтердің біреуінен басқасының бәрі атерогендік деп есептеледі:

а) ЖТЛП азаюы

б) триглицеридтердің көбеюі

в) ТТЛП көбеюі

г) ӨТТЛП көбеюі

д) жалпы холестерин деңгейінің 5,2 ммоль/л жоғары көтерілуі

11. Дис- және гиперлипидемияны емдеудегі ең тиімді және қауіпті емес дәрі:

а) никотин қышқылы

б) холестерамин

в) фибраттар

г) пробукол

д) ГМК – КоА – редуктазаның ингибиторлары (статиндер)

12. Келтірілген белгілердің біреуінен басқасының бәрі варианттық стенокардияға тән белгілер:

а) ЭКГ-да ST сегментінің көтерілуі

б) коронарографияда 10% жағдайда аз өзгерген немесе өзгермеген коронарлық артериялар анықталады

в) ұстама көбіне түнде болады

г) емдеуде ең тиімді кальций антагонистері болып табылады

д) денеге түскен күшті көтере алмайды

13. Стенокардияның даму механизмі:

а) алғы жүктеменің азаюы

б) тыныс жетіспеушілігі

в) қолқа атеросклерозы

г) артқы жүктеменің көбеюі

д) коронарлық қан айналысының абсолюттік немесе салыстырмалы жетіспеушілігі

14. Нитроглицеринді венаға жіберудің басты көрсетпелері:

а) варианттық стенокардия

б) АГ фонында болатын стенокрадия ұстамасы

в) ангинозды статус (ұстамалы ауыру күйі)

г) стенокардия ұстамасы

д) күш түсу стенокардиясының алдын алу

15. Әсері ұзартылған нитраттарды тағайындау көрсетпелері:

а) варианттық стенокардия

б) артериялық гипертензия фонындағы стенокардия ұстамасы

в) ангиноздық статус

г) стенокардия ұстамасы

д) күш түсу стенокардиясының алдын алу

16. Миокардтың ауырсынусыз ишемиясының диагнозын қою әдісі:

а) ЭКГ

б) стресс – ЭхоКГ

в) ЭКГ холтерлік мониторлау

г) ЭКГ жүрекалды картаға түсіру

д) қан ферменттерін анықтау

17. Q – емес миокард инфарктісіне ең тән белгі:

а) төс артының жаншып ауыруы

б) V_2-5 тіркемелерінде терең теріс мәнді Т

в) нейтрофильдік лейкоцитоз

г) қан сарысуында альдолазаның көбеюі

д) І, V_5-6 тіркемелеріндегі ST интервалының элевациясының КФК-ң МВ фракциясы деңгейінің көтерілуімен қоса кездесуі

18. Миокард инфарктісінің жедел және өте жедел кезеңдерінде ангиноздық ұстамадан басқа жиі кездесетін белгі:

а) тұншығу

б) іштің ауыруы

в) естен тану

г) жүрек аритмиясы

д) инсульт

19. Миокард инфарктісінің ЭКГ белгілерін ең күшті жауып тұратын белгі:

а) АВ блокаданың ІІ сатысының ІІ типі

б) Гис будасының сол жақ сабағының толық блокадасы

в) жүрекшелер фибрилляциясы

г) синустік тахикардия

д) қарыншалық экстрасистолия

20. Ірі ошақты миокард инфарктісіне ең тән ЭКГ-қ белгі:

а) ST аралығының горизонтальды депрессиясы

б) теріс мәнді Т тісшесі

в) ST аралығының көтерілуі

г) терең Q тісшесі немесе QS тісшесі

д) ST аралығының қия төмен ығысуы

21. Миокард инфарктісін тура антикоагулянттармен (гепаринмен) емдеуді қандай көрсеткішке қарап бақылайды:

а) қан ұю уақыты

б) протромбин индексі

в) рекальцификацияның активтенген уақыты

г) активтенген жартылай тромбопластин уақыты

д) фибриноген уақыты

22. Миокард инфарктісі бар науқаста жедел сол қарыншалық жүрек әлсіздігінің фонында қарыншаүстілік пароксизмальды тахикардия бой көрсеткенде орындау керек:

а) жүрек гликозидтерін егу

б) пропранололдың 10 мг венаға егу

в) кордаронның 300 мг венаға тамшылатып жіберу

г) ЭИТ жасау

д) жүректің жабық массажын жасау

23. Ревматизмнің этиологиялық факторы

а) стафилококк

б) гемолитикалық стрептококк

в) вирустар

г) микоплазмалар

д) хламидиялар

24. Біреуінен басқасының бәрі созылмалы ревматизмнің диагнозын қою критерийлеріне жатады:

а) полиартрит

б) кардит

в) жүрек ақауы

г) ошақты нефрит

д) хорея

25. Ревматизмді емдеуде қолданылады:

а) цефалоспориндер

б) пенициллиндер

в) тетрациклин

г) стрептомицин

д) линкомицин

26. Ревматизм басталатын жас:

а) 2-6 жас

б) 7-14 жас

в) 25-30 жас

г) 35-45 жас

д) 60-75 жас

27. Ревматизмдік емес миокардиттің диагнозын қоюдың ең дәл әдісі:

а) ЭхоКГ

б) миокард биопсиясы

в) коронарография

г) ЭКГ

д) ФКГ

28. Ревматизмдік емес миокардиттің ең жиі себебі:

а) грипп вирусы

б) Коксаки вирусы

в) стафилококктар

г) стрептококктар

д) микоплазмалар

29. Миокардитте жүрек мөлшерінің ұлғаю себебі:

а) миокард гипертрофиясы

б) перикард қуысында экссудат болу

в) миокардтың гликогенезі

г) миокард тонусының төмендеуі

д) жүрек ақауының дамуы

30. Миокардиттің ең жиі асқынуы:

а) толық атриовентрикулярлық блокада

б) миокардтың жедел инфарктісі

в) жүрек әлсіздігі

г) аритмия

д) коллапс

31. Біреуінен басқасының бәрі инфекциялық эндокардиттің қатерлі факторлары болып табылады:

а) цистоскопия

б) веналарды катетерлеу

в) жатыр қуысын қырып алу

г) өкпе артериясының гипертониясы

д) жүректің туа болған ақауы

32. Абрамов – Фидлердің идиопатиялық перикардитіне тән емес белгі:

а) қан айналысы жетіспеушілігінің ауыр түрі

б) қарыншаүстілік және қарыншалық аритмиялар

в) қолқа қақпағы үстінде вегетацияның болуы

г) үлкен қан айналысы шеңберіндегі тромбоздар мен эмболиялар

д) кардиомегалия

33. Констрикциялы перикардиттің ең жиі себебі:

а) мерез

б) ревматизм

в) туберкулез

г) кеуде торының жарақаты

д) дәнекер тінінің жайылмалы аурулары

34. Экссудатты перикардитке тән ЭКГ-қ белгі:

а) өткізгіштіктің бұзылуы

б) ST аралығының көтерілуі

в) ST аралығының төмендеуі

г) R тісшесі вольтажының аласаруы

д) биік Т тісшелері

35. Құрғақ перикардиттің ерте ЭКГ-қ белгісі:

а) ST сегментінің депрессиясы

б) теріс мәнді Т тісшесі

в) ST сегментінің көптеген тіркемелерде жоғары көтерілуі

г) биік үшкір Т тісшесі

д) QRS комплексі вольтажының төмендеуі

36. Экссудатты перикардиттің диагнозын қоюдың ең сенімді әдісі:

а) аускультация

б) перкуссия

в) ЭКГ

г) ЭхоКГ

д) кеуде торы мүшелерінің рентгеноскопиясы

37. Келтірілген белгілердің қайсысы жүрек тампонадасының белгісіне жатпайды?

а) мойын веналарының ісінуі

б) парадоксальды пульс

в) асцит, гепатомегалия, ісіну

г) өкпедегі қан іркілу белгілері

д) диспепсиялық белгілер

38. Перикардты тесу (пункция) көрсетпелеріне жатпайды:

а) жүрек тампонадасының үдеме белгілері

б) іріңді перикардит жөнінде күдік туды

в) емнің нәтижесі болмау

г) аурудың аллергиялық сипаты

д) аурудың пайда болу тегін дәлдеу

39. Констрикциялы перикардитте гемодинамика бұзылысының негізгі механизмі:

а) диастолалық жүрек жетіспеушілігі

б) систолалық жүрек әлсіздігі

в) жүрекшелерге оралған қан көлемінің азаюы

г) өкпе артериясының гипертензиясы

д) айналымдағы қан көлемінің азаюы

40. Констрикциялы перикардитті емдеудің ең тиімді әдісі:

а) антибиотиктермен емдеу

б) жүрек гликозидтері

в) глюкокортикоидтар

г) хирургиялық ем

д) диуретиктер

41. Кардиомиопатиялардың диагнозын қоюдың ең сенімді әдісі:

а) ЭКГ

б) ВЭМ

в) ЭхоКГ

г) кеуде торы мүшелерінің рентгенографиясы

д) қан ферменттерін анықтау

42. Біреуінен басқасының бәрі ДКМП клиникалық көрінісіне жатады:

а) қан айналысы жетіспеушілігінің белгілері

б) жүректің ырғағы мен өткізгіштігінің бұзылуы

в) тромбоэмболиялық синдром

г) АҚҚ көтерілуі

д) кардиомегалия

43. ДКМП-ға тән эхокардиографиялық белгі:

а) жүрек қуыстарының кеңуі және жайылмалы гипокинезия

б) қарыншааралық перде гипертрофиясы

в) сол жақ қарыншаның артқы қабырғасының гипертрофиясы

г) митральдық қақпақтың жармаларының бір бағытта қозғалысы

д) жүрек ұшының гипертрофиясы

44. Бір белгіден басқасының бәрі обструкциялы гипертрофиялық кардиомиопатияның белгілеріне жатады:

а) сол жақ қарынша – қолқа арасында қан қысымының айырмашылығы болу

б) сол жақ қарыншадан басталатын ағын жолының тарылуы

в) миокардтың жиырылғыштығының төмендеуі

г) сол жақ қарынша қуысының тарылуы

д) айдалма қан фракциясының азаюы

45. Қандай ауруда нитраттар гемодинамикаға жағымсыз әсер етеді және қауіпті болуы мүмкін?

а) гипертония ауруы

б) дилатациялық кардиомиопатия

в) гипертрофиялық обструкциялы кардиомиопатия

г) қолқа қақпақтарының кемістігі

д) қолқа склерозы

46. ГКМП-да ең жиі кездесетін асқыну:

а) ӨАТЭ

б) қарыншалар ырғағының бұзылуы

в) жедел сол қарыншалық жүрек әлсіздігі

г) ми қан айналысының жедел бұзылуы

д) ми қан айналысының өзгермелі (динамикалық) бұзылуы

47. Келтірілген өзгерістердің біреуінен басқасы Фалло тетрадасында кездеседі:

а) қолқаның декстрапозициясы

б) өкпе артериясы сағасының тарылуы

в) қарыншааралық перде кемістігі

г) жүрекшеаралық перде кемістігі

д) сол қарыншадан шығар жолдың тарылуы

48. Митральдық стеноздың патогномониялық белгісі:

а) жүрек ұшындағы пресистолалық шу

б) төстің сол жақ шетінің ІІІ қабырғааралығындағы систолалық шу

в) ІІ тонның жүрек ұшы тұсында әлсіреуі

г) митральдық қақпақтың ашылу тоны

д) І тонның жүрек ұшы тұсында екіге бөлінуі

49. Біреуінен басқасының бәрі айқын қолқа стенозына тән белгілер:

а) сол жақ қарыншаның гипертрофиясы мен дилатациясы

б) күш түскенде болатын ангинозды ауырғандық

в) күш түскенде болатын талма

г) пульстік қысымның өсуі

д) мойынға тарайтын систолалық шу

50. НЦД үшін біреуі ғана тән емес:

а) қан қысымының тербелісі

б) тахикардия және аяқ-қолдың мұздауы

в) оң мәнді гипервентиляциялық сынама

г) Гис будасының оң жақ сабағының блокадасы

д) систолалық шу

51. Қандай ЭКГ-қ белгілер жыбыр аритмиясына тән:

а) QRS комплексінің 0,12 артық кеңуі

б) І және ІІІ тіркемелерде ST аралығының дискорданттығы (әр бағытта болуы)

в) PQ интервалының ұзаруы

г) түрі мен амплитудасы бірдей емес, жүйесіз f толқындарының болуы

д) биік үшкір ұшты Т тісшесі

52. Қарыншалар фибрилляциясына тән:

а) қарыншалар комплексінің ырғақсыздығы

б) биік F толқындары

в) қарыншалық комплекстердің жүйесіздігі, ауыр деформациясы, хаос типтес болуы

г) Р тісшесінің болмауы

д) терең QS тісшесінің болуы

53. Морганьи – Адамс – Стокс синдромының себебі болатын жүрек ырғағының бұзылуы:

а) жүрекшелер жыбыры

б) жүрекшелер дірілі

в) қарыншаларүстілік тахикардия

г) толық атриовентрикулярлық блокада

д) Гис будасы сабақтарының блокадасы

54. WPW синдромының ең тиімді емі:

а) бір апта бойы лидокаиннің 100 мг күнде венаға жіберу

б) кордаронды өмір бойы қабылдау

в) қосымша өткізгіш жолдарын электр жолымен талқандау

г) кардиостимулятор қою

д) лидокаин егу

55. Қарыншалық пароксизмальдық тахикардияда қолдануға болмайтын препарат:

а) строфантин

б) лидокаин

в) новокаинамид

г) этацизин

д) кордарон

56. Келтірілген дәрілердің ішінде жүрек әлсіздігінде өмірді көбірек ұлғайтатыны:

а) жүрек гликозидтері

б) кальций антагонистері

в) диуретиктер

г) ААФ ингибиторлары

д) антиаритмиялық дәрілердің ІІІ класы

57. Созылмалы жүрек әлсіздігінде жүрек гликозидтерін тағайындаудың көрсетпелері:

а) жыбыр аритмиясының тахисистолиялық түрі

б) инфарктіден кейінгі кардиосклероз

в) миокардиттік кардиосклероз

г) жыбыр аритмиясының нормосистолиялық түрі

58. Өкпе шеменінде (ісінуінде) ең тиімді диуретик:

а) гипотиазид

б) фуросемид

в) триамтерен

г) верошпирон

д) амилорид

59. Сол жақ қарыншаның ең үлкен гипертрофиясы байқалады:

а) қолқа қақпақтарының кемістігі

б) қолқа сағасының стенозы

в) митральдық қақпақ кемістігі

г) митральдық стеноз

д) трикуспидальды қақпақ кемістігі

60. WPW синдромында жүрекшелік тахиаритмия ұстамасының туындауына түрткі болатын препараттар:

а) дигоксин

б) амиодарон

в) верапамил

г) пропроналол

д) этмозин

61. Қант диабеті мен гипертония ауруы қоса кездескенде сақтықпен тағайындау керек гипотензивтік дәрілер:

а) верапамил

б) пропранолол

в) дилтиазем

г) гипотиазид

д) эналаприл

62. Пульстік қысымның көтерілуі жүректің қандай ақауына тән:

а) қолқа сағасының стенозы

б) бірлескен митральдық ақау

в) қолқа қақпақтарының кемістігі

г) үшжармалы қақпақтың кемістігі

д) қарыншааралық перде кемістігі

63. Практикалық тұрғыдан өзін саумын деп есептейтін 47 жастағы еркек эпигастрий аймағында кенеттен жаншып ауыру болатынын, жүрек айнуға шағым айтады, бір рет құсу болған. Басы айналады, әлсіздік байқалады. Алдымен қандай тексеру жасау керек:

а) қанның клиникалық анализі

б) фиброгастроскопия

в) асқазан рентгеноскопиясы

г) ЭКГ

д) іш қуысын ультрадыбысты зерттеу

64. Жүрек ырғағының бұзылуы мен жүрек әлсіздігі жоқ жүректің ревматизмдік асқынуымен ауыратын науқаста тісін алдырғаннан кейін бір ай өткенде жалпы күйі нашарлап, жүдеп, тұрақты субфебрилитет пайда болған. Қанның жалпы анализі: ЭТЖ 40 мм/сағ. дейін көтеріледі, несептің жалпы анализінде – шамалы протеинурия, микрогематурия. Аспирин және ибупрофенмен емдеу нәтиже бермеген.

Мүмкін диагноз:

а) ревматизмдік қызба

б) созылмалы пиелонефрит

в) инфекциялық миокардит

г) инфекциялық эндокардит

д) туберкулез

65. Бұл жағдайда қандай тексеру әдісі ең мәліметті деп есептеледі?

а) кеуде торы мүшелерінің рентгенографиясы

б) ЭКГ

в) ЭхоКГ

г) ангиография

д) компьютерлік томография

66. ЖИА ауыратын адамда – инфарктіден кейінгі кардиосклероз. Синус түйінінің әлсіздігі синдромы анықталған, соңғы 2 апта бойында күн сайын жыбыр аритмиясының тахиаритмиялық ұстамасы, кейде брадикардия эпизодтары байқалады, оған қоса бас айналуы болады.

Сіздің тактикаңыз?

а) хинидин тағайындау

б) новокаинамид тағайындау

в) тұрақты ырғақ жетекшісін орналастыру (имплантация)

г) дигоксин тағайындау

д) уақытша кардиостимуляция жасау

67. 50 жастағы ер адам клиникаға миокардтың жайылмалы алдыңғы инфарктісі диагнозымен келіп түсті. Қарқынды ем палатасында екі күн ем алғаннан кейін ауа жетпейтініне және құрғақ жөтелге шағым айта бастады. Тыңдағанда жүрек ұшы тұсы мен Боткин нүктесінде, бұрын болмаған систолалық шу естіле бастады. Қандай болжам диагноз:

а) ӨАТЭ

б) крупозды пневмония

в) инфарктіден кейінгі перикардит

г) емізік етінің үзілуі

д) Дресслер синдромы

68. Миокардтың жедел инфарктісі мен жедел перикардиттегі ауырсыну синдромының ортақ сипаттары болады. Келтірілген белгілердің қайсысы екшеу-іріктеу диагнозында бұл күйлерді бір-бірінен ажыратуға көмектеседі?

а) ауырғандықтың төс артында орналасуы

б) ауырғандықтың сол жақ иыққа тарауы

в) тынысты терең алғанда ауырғандықтың күшейе түсуі

г) нитроглицериннің әсер етпеуі

69. Инфекциялық эндокардитте болатын өлімнің ең жиі себебі:

а) миокард абсцессі

б) бүйрек жетіспеушілігі

в) ми артерияларының тромбоэмболиясы

г) интоксикация

д) қан іркілмелі қан айналысы жетіспеушілігі

70. 67 жастағы ер адам клиникаға миокардтың жедел артқы инфарктісі диагнозымен келіп түсті. Мониторлық тексергенде PQ аралығының бір циклден бір циклге үдемелі ұзарып, одан кейін QRS комплексінің түсіп қалуы анықталды. ЖЖС 40/мин.

Қандай асқыну бой көрсетті?

а) АВ-блокаданың І дәрежесі

б) АВ-блокаданың ІІ дәрежесі, Мобитц І типі

в) АВ-блокаданың ІІ дәрежесі, Мобитц ІІ

г) АВ-блокаданың ІІІ дәрежесі

д) СА-блокада

71. Ұсынылған ем:

а) уақытша кардиостимуляция

б) тұрақты кардиостимуляция

в) изопропилнорадреналин

г) нуклеин қышқылдары синтезінің кофакторы

д) индерал

72. Созылмалы өкпе-текті жүректің ЭКГ белгілеріне жатады:

а) ЭКГ төменгі вольтажы

б) ЭКГ S-типі

в) ауысу зонасының солға ығысуы

г) инфарктіге ұқсас ЭКГ

д) бәрі дұрыс

73. Қолқа коарктациясының ең нағыз физикалық белгісіне жатады:

а) жүрек ұшының тұсындағы систолалық шу

б) аяқтағы АҚҚ қолмен салыстырғанда с.б. 10-20 мм жоғары

в) аяқтағы АҚҚ қолмен салыстырғанда с.б. 10-20 мм төмен

г) қолқа үстінде систолалық шу

д) оң жақ бұғана астында систолалық шу

74. 48 жастағы әйел дене салмағының өскеніне, бас ауыруына, бел аймағының ауыратынына, бетте түк өскеніне шағым айтады. Бет ұшында қызғылт-қоңыр шырай, іші өскен, қолдары мен аяқтары жіңішкерген. АҚҚ с.б. 190/100 мм. Рентгенограммада: омыртқа жотасы мен жамбас сүйектерінің остеопорозы. Қан мен несепте гидрокартизон деңгейі орташа дәрежеде өскен. Қандай ауру туралы ойлау керек:

а) семіздік

б) гломерулонефрит СБЖ

в) бірінші ретті альдостеронизм

г) Иценко – Кушинг синдромы

д) гипертония ауруы

75. Бұл ауруда қандай ем тиімді болады?

а) гидрокортизон

б) гипотензивтік препараттар

в) бүйрек безі қыртысының ісігін алып тастау

г) анорексиялық дәрілер

д) спиронолактон

76. Төмендегі көрсетілген мәліметтердің біреуінен басқасынан бәрі осы ауруда кездеседі:

а) жыныс функциясының бұзылуы

б) іш қабырғасы мен санда стриялар болуы

в) бет әлпетінің шүңіреюі

г) жыныс мүшелерінің гипоплазиясы

д) шаштың түсуі (қасқабастық)

77. 55 жастағы әйелді жедел медициналық көмек бригадасы клиникаға алып келді. Науқас адамның шағымдары – төс артының ауыруы, нитроглицерин көмектеспейді. Науқастың жалпы күйі орташа ауыртпалықта, терісі қуқыл тартқан. Жүрек тондары әлсіреген, аритмия. Пульс 96/мин., АҚҚ с.б. 110/70 мм. Қарау кезінде ауру кенет есінен танды, қырыл пайда болды, тоникалық құрысулар, тыныс алудың тоқтауы анықталды. Пульс анықталмайды. ЭКГ толқын тәрізді қисық. Сіздің диагнозыңыз:

а) миокард инфарктісі, кардиогендік шок

б) миокард инфарктісі, қарыншалар фибрилляциясы

в) миокард инфарктісі, жүрекшелер жыбыры

г) миокард инфарктісі, жүрек тампонадасы

д) қолқаның шарбылау аневризмасы

78. Ұсынылатын ем:

а) норадреналин егу

б) адреналин мен хлорлы калийді жүрек ішіне жіберу

в) дефибрилляция

г) эндокардиальды электростимуляция

д) жүректің тура емес массажы

79. Атриовентрикулярлық блокаданың ІІ дәрежесі І типінің (Мобитц бойынша) сипаттамасы (Венкебах – Самойлов кезеңдері болатын):

а) PQ аралығының ұзаруы (0,20 с жоғары)

б) келесі циклдарда PQ аралығының біртіндеп ұзарып, мезгіл-мезгіл Р тісшесі мен QRST комплексінің жойылып кетуі

в) PQ қалыпты күйде мезгіл-мезгіл Р тісшесінің жойылып кетуі

г) келесі циклдарда PQ аралығының біртіндеп ұзарып, мезгіл-мезгіл QRST комплексінің жойылуы және үзіліс кезінде Р тісшесінің сақталуы

80. Эхокардиография көмегімен диагнозын қоюға болатын ауру:

а) жүрек ақаулары және митральдық қақпақ пролапсы

б) дилатациялық және гипертрофиялық кардиомиопатия

в) экссудатты (сулы) перикардит

г) миокардтың ірі ошақты инфарктісі

д) келтірілген аурулардың бәрі

81. Орта деңгейде тұрақты артериялық гипертензиясы бар (с.б. 180/100-175/105 мм) 46 жастағы ер адам аяқтарындағы әлсіздікке, жүрек соғуына және түнде болатын несептің көбейгеніне шағым айтады. ЭКГ-да сол жақ қарынша гипертрофиясы, жыбыр аритмиясының тахисистолиялық түрі, ST аралығының горизонтальды төмендеуі, Т және U тісшелерінің инверсиясы, қандағы калийдың деңгейі 3,2 ммоль/л. Невро-логиялық тексергенде өзгеріс жоқ. Аурудың диагнозы:

а) созылмалы гломерулонефрит

б) Иценко – Кушинг синдромы

в) созылмалы пиелонефрит

г) Конн синдромы

д) гипертония ауруы және атеросклероздық кардиосклероз

82. Бұл ауру үшін электролиттердің қандай өзгерістері болуы мүмкін?

а) гипонатриемия

б) гипокалиемия

в) гиперкалиемия

г) гипермагниемия

д) гиперкальциемия

83. Дене бітімі мен етженділігі қалыпты күйдегі 28 жастағы әйелде өмірінде бірінші рет ЖЖС 130/мин. жететін жыбыр аритмиясы анықталған. Қарағанда: терісі қуқыл тартқан, бет ұшында қызыл шырай бар, тыныс жиілігі 24/мин., І тон күшейген, жүректің басқа аускультациялық өзгерістері жөнінде тахикардияға байланысты пікір айту қиын. Тыныс қатқыл, сырыл жоқ, іш қуысында - өзгеріс жоқ. ЭКГ-да – оң жақ қарынша гипертрофиясы, жыбыр аритмиясы. Соңғы уақытқа дейінгі дәрігерлерге көрінбеген, ауылды жердің тұрғыны. Мүмкін диагноз:

а) миокардит

б) тиреотоксикоз

в) митральдық стеноз

г) атеросклероздық кардиосклероз

д) миокардиодистрофия

84. Дилатациялық кардиомиопатияның басты синдромы:

а) талма күй

б) қан іркілмелі жүрек әлсіздігі

в) үлкен және кіші қан айналысы шеңберіндегі эмболия

г) ЖИА

д) бәрі дұрыс

85. Шұғыл электроимпульстік терапияның абсолюттік көрсетпесі болатын жүрек ырғағының бұзылуы:

а) қарыншалардың фибрилляциясы мен дірілі

б) қарыншалар экстрасистолиясы

в) қарыншаүстілік тахикардия

г) жүрекшелер жыбыры мен өкпе шемені

д) жүрекшелер дірілі 1:1

86. Tardus et parvus пульсі тән жүрек ақауы:

а) үшжармалы қақпақ кемістігі

б) митральдық қақпақ кемістігі

в) қолқа қақпақтарының кемістігі

г) қолқа сағасының тарылуы

д) митральдық стеноз

87. 10 жыл бойы гипертония ауруымен ауыратын 62 жастағы ер адамның электрокардиограммасында Гис будасы сол жақ сабағының толық блокадасы анықталған. Қандай патология туралы ой тууы керек?

а) ӨАТЭ

б) инфарктан кейінгі кардиосклероз

в) созылмалы өкпе-текті жүрек

г) жүрекшеаралық перде кемістігі

д) митральдық стеноз

88. 43 жастағы науқас адам ұстамалы түрде басының ауыратынына, оған қоса малшып терлейтініне және осы кезде оны өлім үрейі билейтініне шағым айтады. Ұстама кезінде АҚҚ с.б. 220/105 мм тең. Қанда: лейкоциттер – 10х10⁹/л, глюкоза – 12 ммоль/л, несепте – қант 2%, ұстама кезінде несепте норадреналин көбейген. Сіздің диагнозыңыз:

а) гипертония ауруы, гипертониялық криз

б) гипофиз аденомасы

в) феохромацитома

г) қант диабеті, Киммельстил-Вильсон синдромы

д) жайылмалы кеселді жемсау. Гипертиреоз

89. 48 жастағы ер адам клиникаға миокардтың артқы инфарктісі деген диагнозбен келіп түсті. Бақылаудың үшінші тәулігінде кенеттен ентігу күшейе бастады, оң жақ қабырға астының ауыруы мен керілуі сезім пайда болды, аяқтарда ісік көрініс берді. Жалпы күйі ауыр, терісі қуқыл тартқан, акроцианоз, өкпеде сырыл жоқ. Тыныс жиілігі 24/мин. Жүрек тондары тұйықталған, ырғақты, төс маңы сызық бойында пансистолалық шу естіледі, систолалық діріл анықталады. ЖЖС 96/мин. АҚҚ с.б. 100/60 мм. Бауыр 6 см өскен. Болжам диагноз:

а) жүректің ревматизмдік ақауы

б) митральдық қақпақ пролапсы

в) қарыншааралық перденің жыртылуы

г) өкпе шемені

д) ӨАТЭ

90. 56 жастағы науқасты эпигастрий аймағының ауыратыны мазалайды. Пайда болғаннан кейін бірнеше сағат өткен соң алқым сығылып, ауа жетпеу, сол қолдың ұюы, жауырын аралығының ауыруы, салқын, жабысқақ тер пайда болды. Анамнезде – асқазанның жара ауруы. Тексерген кезде: іш қуысы кебінген, төсекте орын ауыстырғаннан ауырғандық өзгермейді. Науқастың ойы басқаға ауысқанда іш қабырғасының қатаюы жойылып кетеді де кейін қайта пайда болады. Төмендегі аурулардың қайсысының клиникалық бастамасына (манифестация) сәйкес келеді?

а) жара ауруы, он екі елі ішек жарасының тесілуі

б) іш қолқасы аневризмасының тесілуі

в) жедел ішектің түйілуі

г) өт тасы ауруы, өт коликасы (шаншуы)

д) миокардтың жедел инфарктісі

91. Ревматизмнің екінші ретті маусымдық профилактикасы үшін қолданылатын препарат:

а) ампициллин

б) дигоксин

в) делагил

г) бициллин

д) гентамицин

Мына схеманы қолданып, дұрыс жауабын беріңіз:

А – 1, 2, 3 дұрыс болса

Б – 1, 3 дұрыс болса

В – 2, 4 дұрыс болса

Г – 4 дұрыс болса

Д - бәрі дұрыс болса

92. Жедел солқарыншалық жүрек әлсіздігімен асқынған гипертониялық криздің таңдамалы емі:

1. нитроглицерин

2. дроперидол

3. лазикс

4. верапамил

93. Гипертония ауруының ІІІ сатысының асқынулары:

1. милық инсульт

2. миокард инфарктісі

3. солқарыншалық жүрек әлсіздігі

4. бүйрек артерияларының тромбозы

94. Қант диабетімен ауыратын науқастарда кездесетін АГ емдегенде нефропротективті әсер көрсетеді:

1. кальций каналдарының антагонистері

2. диуретиктер

3. b-адреноблокаторлар

4. ААФ ингибиторлары

95. Келтірілген дәрілердің қайсысы кіші қан айналым шеңберіндегі гипертензияны азайтады:

1. гепарин

2. эуфиллин

3. преднизолон

4. нитроглицерин

96. Стенокардияға тән:

1. денеге күш түсумен немесе психоэмоциональдық күйзелістерге байланысты төс артының қысып ауыруы

2. ауырғандық түскен күшті тоқтатқаннан кейін немесе нитроглицерин қабылдағаннан кейін тиылады

3. ауырғандықтың ЭКГ-ң қарыншалық комплексінің соңғы бөлігіндегі өзгерістермен байланысты болады

4. БҚҚП жақсы әсер етуі

97. Тұрақсыз стенокардияның даму механизмі: