Сен ауырсаң егерде,еңілігім...
Телефоным мазалап безілдеген,
Ар жағында сен тұрсың,мені іздеген.
Жас-жанарын мөлдіреп жылап жатыр,
Таң атқанша уайымдап көз ілмегем.
Бәрін де білуші ем көзіннен мен,
Еркінді де бере алмайсың сезімге ерен
Үндемей қалғанына қарағанда
Ауырып қалды ма деп сезінген ем.
(Сен ауырсаң егерде,еңілігім,
Ауырады менің де төзім денем.)
СЕН ҒОЙ МЕНІҢ,СЕН ҒОЙ ӘСЕМ КӨКТЕМІМ
Саған деген ренішім де жоқ менің,
Не екенін білмей келем өкпенін.
Бір өзінмен аштым жаным білмесең,
Өмір деген қалың кітап беттерін
Содан бері ынтық болып өзіне,
Арманыма адым басым беттедім.
Бойында бір сиқыр бардай күй кешем,
Ойымнан еш мына менің кетпедін.
Қызғалдақтай құлпыратын әрқашан,
Сен ғой менің,сен ғой әсем көктемім.
Сені бір ерекше гүлдер ем мен...
Сені бір ерекше гүлдер ем мен,
Сол гүлге,гүл беріп үлгерер ме ем?
Қаласаң қасында қалып мәңгі,
Себепсіз де өзіне гүл берер ем.
Бал ернін де,түсі кетпес гүлдейін,
Неге бұлай мен өзім де білмеймін.
Жаһаннамға мен өзінді,гүлім-ау
Көңілдегі жалғыз ғана гүл деймін.
(Бес күндікте өзінменен әрдайым,
Ажырамай бірге өсіп,гүлдеймін)
Сені ғана Тәңірімнен сұрағанмын
Жүрегіме солмас мәңгі гүл ектін,
Саулығымды Жаппарымнан тілеп тым.
Кейде өзінше әртіс болып ойнаймыз,
Образында Төлеген мен Жібектің.
Ет жүректің езілер кезіме бұл,
Жалғыздықтың жан жарасын сезіне біл.
Саған деген шарпыған сезімімді,
Оттай жанған бір менің көзімнен көр.
Таңдайыма тірелсе де у ала мың,
Сытылып таба кетем бір амалын.
Ата-анамның денсаулығын содан кейін,
Сені ғана Тәңірімнен сұрағанмын.
(Сондықтан сүйіктім жыламағын)
***
Сәби жайлы сөз қозғаймын әзілменен,