Ул гөрселдәп ауды идәнгә . ..
Кабат б әреп екты контузия,
Y тте инде, узды дигәндә.
СИНМЕ БУ , ТУГАН ЯГЫМ ?
Паровоз сузып кычкыртты ,
Туктады бөркеп парын . . .
Хафиз да вагоннан төште :
— Саумы , әй , туган ягым ! . .
Вокзал - умарта оясы ,
Мәж килә , гөжләп тора.
һәр кешенең үз урагы —
Язмыш чәчкәнне ура.
Әнә , каршылый бер хатын
Аяксыз кайткан ирен :
Күкрәгенә сала башын ,
Коча , үбә күзен - кашын ,
Сыйпый аның шинелен . . .
Бер әби эшелон буйлап
Теркелди туктый - туктый .
Солдат улын йөри сорап :
— Куйгандыр шәт сезгә очрап . . .
Юкмы ? . . Күргәнең юкмы ? . .
— Күрмәдек , анакай, — диләр . . .
Тик карчык өмет өзми .
Эшелоннар узa көн дә . . . Эшелонда булмас кемнәр —
Ышана . . . Көтә .. . Эзли . . .
« Әнкәем ! . . Син дә көткәнсең :
Балам бер кайтыр! — диеп .
Кайттым мин. . . кайттым . . .
Китəрмен
Тик кабер ташың күреп ,
Госпитальдә ук хат алдым ,
Кәгазе ап - ак иде .
Хәсрәттән саргайды ул да :
— Әниең вафат !. . — ди - ди » .
Хафиз бакча аша үтә ,
Рюкзагы артык җиңел .
Кул йөге җиңел булса да ,
Уй йөге җиңел түгел .
Перронда сызлана гармун ,
Өздереп кенә сала.
Сугышка китә кемнәрдер ,
Җыры ядкарьга кала:
— Без авылдан чыккан чакта
Күтәрелде бураннар .
Я кайтырбыз , я кайтмабыз,
Сау булыгыз , туганнар .
Дәһшәтле елның бер көне
Илнең бер почмагында . . .
Монда яшь аралаш көлү ,
Елашу , җырлаш монда .
Моңая бәс сарган тирәк ,
Моңлана ап - ак каен . . .
Монда күрешү бик сирәк ,
Хушлашу — минут саен .
Хафиз тизләтә адымын -
Җәяүләп үтәсе бар ;
Уздырып кояш баюдан,