К исемең бар Рәсәй җирендә .
Пьяна - елга , ераклардан агып ,
Дулкын каккан кебек Иделдә,
Язмышлары синең улларыңның
Ватан язмышына кушылган …
К анат ярган синдә Хафиз - бөркет ,
Күтәрелеп очкан шушыннан .
Сталинградны ,
Россияне саклап ,
Башын салган
Идел ярында .
Герой - шәһәр гранит һәйкәл ачкан . . .
һәйкәл салган аңа авыл да :
Берсе — мәрмәр таштан .. .
Берсе — мәхәббәттән ,
Күңел энҗесеннән — чардуган .
Яу кырында ауган ир - егетне
Халык күңеле исән калдырган .
ХАФИЗ « ҖӘЕНЕ »
Утырабыз сары өй каршында . .
Пар күгәрчен гөрли кыекта .
Сүзне башлый күрше Габбас агай :
— Хафиз туды менә шул йортта .
Сөлек бала иде . . . башына ул
Шук бүреге киеп тугандыр.
Бишектән үк димим, тәпи баскач ,
Усаллыкка билен бугандыр.
Биштә иде микән , алтыдамы
— Хәзер ничек төгәл әйтәсең :
Ни еларга, ни көләргә белми ,
Зарлана бит берчак әнкәсе :
— Нишләтергә дисез бу малайны ,
Бер разбойник чистый , билләһи.
Юньле бала , тавык - кош өркетеп ,
Тик Тиктoмaлдaн күкәй урлaмый . . .
— Сорамыйча алган карак түгел!.. .
Без көләбез , әнкә ачулы .
Хафиз үзе кайтып кергән иде ,
Әнкәнең дә йөзе ачылды .
Чандыр гына малай . Буйга озын .
Такыр башын кояш ут иткән .
Кара тутлы йөзе , әй , елмая ,
Әйтерсең, ул тутый кош тоткан .
Йомарланган кулын ача малай ,
Уч төбендә — кылчык - кармаклар .
Йомырканы Хафиз ник урласын –
Әнә алар — ата караклар . . .
— Кемнән алдың ? — диләр белмәгәндәй ,
Төпченеп тә юк бит торасы .
— Шул . . . чүпрәкче Қамал абзыйдан ла . . .
— Хафиз, кармак күпме тора соң ?