ӘзмӘвер. Чүп чиләгенә сал. Барыбер бүтән киясе юк.
ӘНИСӘ( ишек төбендә Лимүзәнең сумкасын күреп). Кем килде безгә?
ӘЗМӘВЕР. Әнә, залга кереп качты.
ӘНИСӘ. Ә-ә... Нихәл?
ЛИМҮЗӘ. Исән.
ӘНИСӘ. Моңынчы күргәнем юк иде. Тукта әле, нишләп минем түремдә җәелеп утырасың?
ЛИМҮЗӘ. Кичә синеке. Бүген минеке.
ӘНИСӘ. Бабай өчен яшьрәк син.
ЛИМҮЗӘ. Бабаң үзеңә булсын.
ӘНИСӘ. Мин аны бирергә җыенмыйм да.
ЛИМҮЗӘ. Бабаң – сиңа. Зәйнияр – миңа.
ӘНИСӘ. Кызык... Бу хәбәрне алып килгән сөенечне бирим зле үзеңә. (Чалбарны селкеп). Таныйсыңмы?
ЛИМҮЗӘ. Бу чалбарны мин бүләк иткән идем...
ӘНИСӘ. Син аңа чалбар биргәнсең, ә мин аңа чалбар гына түгел, күпме гомеремне... Барыбер санламый. Әнә бит, чалбарын автобуста ук салып калдырган. Ыштансыз йөгереп кайтса кайткан, иелеп алырга хурланган... Икенче тапкыр бүләк биргәндә, төймәләренең ныклыгын кара. Парлашып урамнан үткәндә төшеп китеп, булган байлыгын тартып алмасыннар тагын.
ЛИМҮЗӘ. Көнләшәсеңмени?
ӘНИСӘ. Көнләшмим... Андый бәхет сиңа тәтемәс тә әле. Ул мавыгучан... Адым саен ялгышучан. Сыер да ашаган җиренә кайта. Пожалуйста, үзеңә ал. Биш куллап бирәм. Мин аны тотмыйм. Ирне нихәтле иреккә җибәрсәң, шул хәтле гаиләгә ныграк ябешә ул. Ирне читлектә тотып булмый. Ә мин юл куям. Чөнки ул беркая китми.
ЛИМҮЗӘ( чалбарны нишләтергә белми). Ничек инде? Салып калдырган?
ӘНИСӘ. Зәйнияр үзенә сагыз булып ябешкәннәрне яратмый да әле. Әйдә, кунак итәм. Курыкма, монда син дә, мин дә, минем ирем дә хуҗа түгел. Синең дә булачагың юк. (Тартырга алып килә. Кабызып суыра, Лимүзәгә дә бирә) Тарт, тарт. Чирканма. Икебезгә бер ирне бүлешкәндә чирканмагансыңдыр. ) Серванттан рюмкалар, шәраб ала.) Бабай әйдә өч борынга. Бәйрәм ясыйк.
ӘЗМӘВЕР. Иртәгә имтиханың.
ӘНИСӘ. Ерунда... Имтихан качмас... Көндәш килгән, көндәш!