ӘНИСӘ. Зәйниярне дә син үстергәнсең.
ӘЗМӘВЕР. Анысы бусына әзерлек кенә булган.
Тагын телефон шылтырый.
ӘНИСӘ. Ало! Кызым, дим, кызым! Ало... Кем кирәк? Тагын әйтегез әле. Зәйнияр? Кем ул сезгә? Ире? Ялгышасыз.
ӘЗМӘВЕР. Нәрсә?
ӘНИСӘ. Тагын Зәйниярне сорый... Кемдер усал шаярта. Иртәгә беренче имтиханым... Имтиханнымны бирә алмасын диләр инде әллә? Кемнең юлына киртә булып төштем мин?
ӘЗМӘВЕР. Нинди тавыш?
ӘНИСӘ. Шул ук тавыш... Хатын-кыз...
ӘЗМӘВЕР. Бу инде уен-муен түгел. Башым ... Табиб чакырыйм әле. Әминә киткәннән җирле тынычлап йоклаган юк. (Телефон тагын шылтырый). Ало! (Телефонны өзә.)
ӘНИСӘ. Хатын-кызмы?
ӘЗМӘВЕР. Түгел.
ӘНИСӘ. Нинди көн соң бүген? Әле генә Зәйнияр үртәп чыкты. Хәзер...
ӘЗМӘВЕР. Табиб чакырырга кирәк...
ӘНИСӘ. Бүген ял көне. Ашыгыч дисәң генә инде...
ӘЗМӘВЕР. Син укы, килен, укы...
ӘНИСӘ. Мин тыныч. Мин тыныч, мин тыныч...Минем тамырларымнан тыныч кан ага, миңа рәхәт... Әйдә, бабай, гипноз сеансы алыйк... Безгә тынычланырга кирәк.
ӘЗМӘВЕР. Әйдә алайса.
ӘНИСӘ. Минем тормышымда борчылырлык берни дә юк... Минем барысы да әйбәт, миңа бик рәхәт... Мин тыныч, мин тыныч... Минем өчен имтиханнан да әһәмиятлерәк берни дә юк. Мин аны “бишле” билгесенә тапшырачакмын... “Бишле” гә генә... Мин телефоннан кызым белән генә сөйләштем...
ӘЗМӘВЕР. Мин оныгым белән генә сөйләштем...
ӘНИСӘ. Мин кызым белән...
ӘЗМӘВЕР. Әминә белән...
ӘНИСӘ. Имтихан... имтихан... иң әһәмиятле вакыйга – имтихан... Имтихан, имтихан...
ӘЗМӘВЕР. Минем тормышымда иң кадерле кешем – оыныгымның кызы гына... Әминә генә... Мин аның белән генә сөйләштем... Ул гына әһәмиятле....
ӘНИСӘ. Минем тормышымда...
Ишек кыңгыравы чылтырый.
ӘНИСӘ. Зәйнияр!
ӘЗМӘВЕР. Аның ачкычы бар! Дәвам ит.
ӘНИСӘ. Әниләр...
ӘЗМӘВЕР. Әниләрең авылда.
ӘНИСӘ. Ач, бабай!