ӘЗМӘВЕР. Белмим инде. Алыштырып куйдылармыни баланы?
ӘНИСӘ. Бала яшеннән күптән чыккан инде ул.
ӘЗМӘВЕР. Минем өчен һаман бала. Әбиең белән аны менә мондый чагыннан...Ата-анасы геологлар булгач, өйдә тормадылар.
ӘНИСӘ. Артык иркәләгәнсез бугай.
ӘЗМӘВЕР. Әйттем, һөнәрегезне алыштырыгыз, дидем. Бала чагында әни тәрбиясе кирәк, үсә төшкәч, әтинеке.... Тыңламадылар. Итәк тулы бала үстерергә иде...
ӘНИСӘ. Үзегезнең дә бер бала...
ӘЗМӘВЕР. Шулай булды шул. Безгә Ходай башканы бирмәде.
ӘНИСӘ. Белмичә шулай эшләмәгәндер. Хәзер бик куркыныч. Күпме бандит, күпме наркоман. Берсен кеше итеп үстерергә кирәк. Мин дә бердән артыгын тапмыйм.
ӘЗМӘВЕР. Акыллы гына фикер йөрткән кебек тә үзегез... Тик сүзегез эш белән тәңгәл килми. Менә үзең дә...
ӘНИСӘ. Имтиханнарымны гына бирим дә...
ӘЗМӘВЕР. Шуңа түзәм дә инде. Баланы әниеңнәр алып киткәч, сөйләшергә кеше дә калмады.
ӘНИСӘ. Ә Зәйнияр? Мин?
ӘЗМӘВЕР. Сезнең сөйләшүегез ихлас түгел. Бала икейөзлеләнә белми. Сердәш иде ул миңа.
Зәйнияр трусиктан гына кайта.
ӘЗМӘВЕР. Ни булды? Ыштаның кая?
ЗӘЙНИЯР(Әнисәгә). Нәрсәгә син чалбар төймәсе дә такмагач?
ӘНИСӘ. Бәйләнмә. Синең ыштан турында уйлар чак түгел.
ЗӘЙНИЯР. Түгел шул. Әгәр булса...
ӘЗМӘВЕР. Аңлатып сөйлә.
ЗӘЙНИЯР. Автобуска кереп басуым булды, шытырт... Бөтен төймәсе берьюлы кырылып төште. Ни алга, ни артка китеп булмый, кеше өстенә кеше. Аны-моны уйлап өлгергәнче, чалбарым аяк астына шуып та төште. Ни иелеп, ни бөгелеп булмый. Чалбарым автобуста калды, үземне манияк дип этеп төшерделәр. Хур булдым. Аптырагач, спортчылар кебек йөгереп кайттым. Машина кирәк дип күпме сорыйм, алып та бирә белмәдегез...
ӘЗМӘВЕР. Эшлим дисең бит. Ал. Акчаңны җил куып туздырма.
ӘНИСӘ( көлүдән көчкә тыелып). Исләре китте ди кешенең сиңа. Күпме кеше шулай йөгерә. Кара әле, мондый трусикны каян алдың? Мондый трусикны чалбар эченнән кияләр димени? Урамда гына йөри торган бит!
ЗӘЙНИЯР. Көлеп торасың тагын!
ӘНИСӘ. Хәзер елыйм.
ЗӘЙНИЯР. Еларсың да!
ӘЗМӘВЕР. Малны әрәм-шәрәм итәргә дисәң, сиңа куш.
ЗӘЙНИЯР. Сиңа әйбер газизме, минме?
ӘЗМӘВЕР. Икегез дә. Кирәк бит җан кебек киемне ташлап калдырырга....
ЗӘЙНИЯР( бүтән чалбар кия.) Мин киттем!
ӘНИСӘ. Ныклап кара! Төймәләре коелырлык булмасын.
ЗӘЙНИЯР. Көл, көл. (Чыга). Син дә бер көнне еларсың әле. (Чыга.)
Телефон шылтырый.
ӘНИСӘ. Ало! Ул әле генә чыкты шул. Кая киткәнен әйтмәде. Әйе, мин Әнисә. Ялгышасыз, без әйбәт яшибез. Кызым да миңа апа дими, әни ди. Ә сез кем буласыз? Хатыны? Аның хатыны мин. Әйе, мин. Нахалка! (Трубканы куя. Тынлык).
ӘЗМӘВЕР. Кем ул?
ӘНИСӘ. Кемдер шунда. Мин хатыны, диде. Берәр нәрсә аңлыйсыңмы, бабай? Әминәнең миңа апа дип дәшкәненә хәтле белә...